چکیده:
چگونگی طرح ریزی، سازماندهی و هماهنگی پژوهش ها در گام های مختلف سیاست گذاری، برنامه ریزی، اجرا و ارزیابی از جایگاهی ویژه در کارامدی نظام های ملی علم، فناوری و نوآوری برخوردار است. دفتر سیاست گذاری و برنامه ریزی کلان معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری با ارزیابی سیاست های ابلاغی علم و فناوری مراکز تحقیقاتی دستگاه های اجرایی کشور، گامی اولیه را در بنیادی ترین لایه این مراحل، یعنی سیاست گذاری پژوهش، برداشته است. ارزیابی این مراکز تحقیقاتی، بر روش خود ارزیابی در کنار بازدیدهای حضوری و مصاحبه های نیمه ساخت یافته مبتنی بوده و در بیست مرکز تحقیقاتی تابع دستگاه های اجرایی کشور انجام شده است.1 در این مقاله پس از تشریح مبانی نظری ارزیابی سیاست ها و با نگاه به سیاست های اجرایی ابلاغی علم و فناوری مراکز تحقیقاتی دستگاه های اجرایی، بر روش، فرایند و نتایج ارزیابی انجام شده مروری صورت می گیرد و در پرتو آن پیشنهادهایی برای کارایی و اثربخشی بیش تر ارزیابی سیاست ها در حوزه پژوهش ارائه می شود.
The way of designing، organizing and coordinating research activities in the policy making، planning، execution and evaluating stages holds a prominent situation leading to efficiency of national science، technology and innovation system. In accordance with a national law، master policy making and planning office of the president deputy of scientific and technological affairs، has evaluated science and technology policies notified to research institute affiliated with ministries and public organizations and has tried to take steps in the most fundamental layer of the subject regarding research policy making. To evaluate these institutes، self–assessment method have been selected and completed with site survey and semi–structured interviews. In this article، first the theoretical basis has been explained and regarding notified science and technology policies، the method، process and assessment results have been reviewed، then some proposals have been presented for more qualified evaluation.
خلاصه ماشینی:
"(4) tnempoleveD dna noitarepo-oC cimonocE rof noitazinagrO (DCEO) (5) ylimaf itacsarF"ehT (6) stnemyap fo ecnalab ygolonhceT: :این شاخص منعکسکننده تواناییهاییک کشور برای فروش فناوری به خارج و بیانگر میزان استفاده از فناوریهایخارجی است.
اگرچه نقطه تمرکز این مقاله،موضوع ارزیابی سیاستهابوده است،اما خالی از لطف نیست اگر با عنایت به نتایج بهدستآمده از ارزیابی انجامشده،پیشنهادهایی هم برای بهبودعملکرد مراکز تحقیقاتی در اجرای سیاستها در دو حوزهسرمایه انسانی و مالی،که براساس جدول 5،مراکز تحقیقاتی،امتیاز نسبی پایینتری در آنها دارند،ارائه گردد: الف-استفاده از دانشجویان تحصیلات تکمیلی در پروژههایمراکز با هماهنگی با دانشگاههای منتخب؛ ب-حمایت هدفمند از تحقیقات دانشگاهی و پایاننامههایدانشجویی که میتواند دو نتیجه تبعی نیز داشته باشد؛اولاموجب جذب سرمایههای انسانی شایسته میشود و ثانیا سببسامان یافتن موضوعات پژوهشی در قالب شبکهای از پروژههامیگردد که مدیریت پروژههای تحقیقاتی را تسهیل مینماید؛ ج-تعریف پروژههای مشترک تحقیق و توسعه با دانشگاهها؛ د-بسترسازی محیطی که در آنجابهجایی و گردش محققانمیان مراکز تحقیقاتی و دانشگاهها افزایش یافته و تسهیل گردد؛ ه-ایجاد و تشویق فعالیتهای گروهی پژوهشی و ارتقایروحیه همکاری در مراکز تحقیقاتی؛ و-تهیه و تدوین مقررات و رویههایی که نسبت سهم محققان رااز حقوق مالکیت فکری اختراعات انجامشده در مراکز تحقیقاتیدولتی،مشخص نماید."