چکیده:
سرودهای ودایی علاوه بر مدح خدایان و موجودات اساطیری به مسئله آفرینش نیز پرداخته و آن را مورد بررسی قرار داده اند. در وداها آب بعنوان عنصر اصلی و مادهالمواد جهان معرفی شده است. همچنین در برخی از سرودهای ودایی، مسئله خلق از عدم نیز مطرح شده است. مسئله آفرینش در وداها قابل تطبیق با کتابها آسمانی دیگر است؛ مثلا در متون اوستایی نیز آب بعنوان عنصر آسمانی و کیهانی که مایه حیات است، معرفی شده است. همچنین سومریان، مصریان و یونانیان نیز آب را اولین چیزی میدانستند که خالق آن را آفرید. در برخی از سرودهای ودایی، آفرینش از طریق قربانی کردن صورت میگیرد و خدایان انجام دهندگان این قربانی هستند. اعضای قطعه شده خدایی که قربانی شده است، درجات آفرینش را تشکیل میدهد و با این قربانی شدن عالم هستی تحقق پیدا میکند و وحدت به کثرت تبدیل میشود. بطور کلی آفرینش در وداها از طریق نیروهای اسطوره یی که در تکوین عالم نقش دارند، صورت گرفته است. این مقاله همچنین به مسئله یکتاپرستی در وداها پرداخته و با اشاره به برخی از سرودهای ودایی و نظر محققان هندی ـ و برخلاف نظر مستشرقان ـ مشخص نموده است که در وداها یکتاپرستی وجود داشته است و فرضیه چند خدایی در مورد آن صحت ندارد.
خلاصه ماشینی:
"مسئله آفرینش در وداها قابل تطبیق با کتابها آسمانی دیگر است؛مثلادر متون اوستایی نیز آب بعنوان عنصر آسمانی و کیهانی که مایۀحیات است،معرفی شده است.
IB} لیدواژهها: {VKوداها،آفرینش،اساطیر،خدایان،آب،هستی،نیستی،قربانی،وحدت،کثرت،جهانVK} ***مسئله وحدت و ارتباط آن با کثرت و نحوۀ صدور کثرت از وحدت از مسائلمهمی است که همواره در ادیان و فلسفههای گوناگون مطرح بوده و نظریاتمختلفی دربارۀ آن ارائه شده است؛مثلا متکلمان نظریۀ خلق از عدم را مطرحنمودهاند و عرفا نظریۀ تجلی را بیان داشتهاند و فیلسوفان اسلامی نیز نظریۀ فیض رابا سه روایت مشائی،اشراقی و حکمت متعالیه مطرح کردهاند و با الهام از تعالیمعمیق اسلامی و بهرهمندی از آیات و روایات معصومین(ع)بحثهای بسیار دقیق وظریفی را مطرح کردهاند که اوج آن را میتوان در حکمت متعالیه ملا صدرا مشاهدهکرد.
Athara Veda در یکی از سرودهای معروف رنگ ودا که مربوط به آفرینش است،آمده است: در آن هنگام نه نیستی بود و نه هستی هوا و آسمانی که بر فراز آن است نبود این چه را میپوشاند و چه را دارا بود؟ در کجا و تحت حمایت که؟آیا فقط آب بود؟ آبهای ژرف و نفوذناپذیر؟ در آن هنگام،مرگ و جاودانی هم نبود نشانی از شب و روز هم نبود...
در ازل تاریکی را تاریکی مستور ساخته بود و همه این،آب بود و بینشان(تشخیصناپذیر) آن موجودی که پدید میآمد،از خلأ پوشانده شده بود آن(موجود)یگانه به برکت نیروی حرارت به حرکت درآمد و میل(آفرینش)در آن«تاریکی»بوجود آمد و این(میل)نخستین هستۀ عقل بود دانایان بکمک عقل بجستجوی آن حقیقت در قلب خود گماشتند و دانستند که بندهستی در نیستی است.
اینکه خالق این آبهای اولیه کیست در وداها آمده است که خالق این آبها خدای واحدیاست که با ارادۀ خود آنها را خلق کرد؛یعنی او بذری در میان آنها نهاد و سپس نطفۀزرینی بوجود آمد و او خود بصورت برهما و خدای خالق ظاهر شد."