چکیده:
حضور دوازده واحد کارورزی در برنامهء کارشناسی رشنه کنابداری و اطلاع رسانی، که !ر بخش عملی آموزش این رشته جای دارد، نشان دهنده اهمیت این دروس است.، در این مقاله، تاریخچه کارورزی دراموزش علوم و فنون و حرفه های مختلف از جمله حرفه کتابداری، ابتدا در جهان و سپس در ایران مورد بررسی قرار میگیرد و آنگاه با تاکید بر رشته کتابداری به اهمیت و اهداف کارورزی از دیدگاه صاحب نظران پرداخته می شود و در پایان مجموع نقطه نظرها مررد بحث قرار میگیرد.-
خلاصه ماشینی:
"نگاهی به آموزش رشتههای مختلف علوم و فنون در نظام آموزش عالی کشور بیانگر این واقعیت است که علاوه بر آموزش نظری در رشتههای گوناگون،به برنامههای آموزش عملی و مهارتآموزی دانشجویان نیز توجه میشود و دانشجویان پذیرفته شده در اغلب دورههای آموزش عالی،در کنار کسب دانشهای نظری،ملزم به گذراندن واحدهای درسی عملی یا کارورزی نیز هستند.
«اگر صنعتگران ماد و برزگران و دامداران آن روزگار فنون مربوط به کار خویش را بیشتر از طریق عملی و تجربی میآموختند و زیر نظر پیران مجرب تعلیم میدیدند،به روزگار هخامنشیان با آن تشکیلات وسیع و منظم کشوری و ازدیاد مقامات و مناصب دولتی و تعداد حرفهها،بیشک آموزشهای مقدماتی در کلیه این موارد دارای هر دو جنبه (نظری و عملی)بوده است و طبقات مختلف هرکدام فرزندان خود را برای فراگرفتن حرفۀ مخصوص طبقه خود آماده میکردند»(حکمت،1350،ص 138).
همچنین در نخستین دورۀ کارشناسی ارشد رشتۀ کتابداری،که در سال 1345 در تهران افتتاح شد،3 واحد از 36 واحد درسی این دوره به کارورزی اختصاص داشته که باید به مدت 180 ساعت در کتابخانههای معتبری که از طرف گروه کتابداری تعیین میشد انجام میپذیرفت(آموزش کتابداری جدید در ایران،1349،ص 40).
پنلند2در دایرة المعارف کتابداری و اطلاعرسانی این موضوع را چنین بیان میدارد:کارورزی نوع خاصی از آشنایی با جامعۀ حرفهای است که در آن شخص کارورز از طریق تجربههای خاص،دانشی درونی و شخصی به دست میآورد و فرصتهایی برای کارورز فراهم میشود تا تجربیات خود را با اهداف،سیاستها و رویههای کتابخانهای که در آن به کارورزی میپردازد تلفیق کند."