چکیده:
توسعه تکنولوژی های جدید ارتباطی در سال های اخیر، به حدی رسیده است که برای به دست آوردن اطلاعات از سراسر دنیا، دیگر نیازی به سفری واقعی و حضور در محل احساس نمی شود. انسان در دنیای امروز، قادر است از درون خانه خود، با استفاده از امکانات فضای مجازی، در هر زمان که بخواهد، به مناطق دوردست سفر کند. گردشگری، در این اوضاع، دیگر وابسته به زمان و مکان و نیازمند برنامه ریزی مالی و زمانی خاص نیست. در این زمینه، دو سؤال مهم وجود دارد. اولا، آیا گردشگری مجازی ممکن است جایگزین گردشگری واقعی شود و نیاز سفر واقعی را مرتفع کند؟ ثانیا، آیا نوع شناختی که گردشگری مجازی تولید می کند، با نوع شناختی که در اثر حضور واقعی گردشگر در مکان ایجاد می شود، یکسان است؟ در این مقاله، برای پاسخ به این سؤال ها، ابتدا خصوصیات و ویژگی های گردشگری واقعی و گردشگری مجازی توضیح داده خواهد شد. محور اصلی این مقایسه، حضور در مکان خاص و حس تجربی مکان در گردشگری واقعی و گزینشی بودن خصوصیات مکان و اخذ اطلاعات بسته بندی شده در گردشگری مجازی است. نویسندگان این مقاله عقیده دارند که گرچه گردشگری مجازی قادر است اطلاعات بسیار وسیع تر و کامل تری از گردشگری واقعی در اختیار افراد قرار دهد، در عمل، فاقد حس حضور در مکان و تجربه زیسته است. به همین سبب، اولا، نوع شناختی که به دست می دهد، دستکاری شده و غیرواقعی است. ثانیا، این نوع گردشگری، صرفا، نقش مکمل برای گردشگری واقعی دارد. آن گردشگری که از فضای مجازی آغاز شده و به فضای واقعی ختم شود، آثار و نتایج مثبت هر دو نوع را در عرصه شناخت دربرخواهد داشت.
خلاصه ماشینی:
"هابسون و ویلیامز(1995)واقعیت مجازی را یکی از تکنولوژیهای پیشرفتۀاوخر قرن بیستم در نظر میگیرند که همۀ صنایع،بهویژه صنعت گردشگری،را تحت الشعاعخود قرار داده است و با استفاده از تکنولوژیهای متعدد در پی ایجاد محیطی است که مردمبتوانند تجربه کنند و به وسیلۀ تعامل با شبیهسازیهای حوادث واقعی،با محیط رابطه برقرارکنند یا تصویری از آن برای خودشان ایجاد کنند و طبق گفتۀ ونگ1باعث شکلگیری اجتماعگردشگری مجازی2شوند و در علایق،اهداف مشترک،فعالیتها و خواستههای خود سهیمشوند و از درک و برطرف کردن نیازهای یکدیگر خشنود و راضی باشند(ونگ،2002:441).
بنابراین،گردشگری مجازی را میتوان بهکارگیری تکنولوژیهای نوین اطلاعاتی و ارتباطی همزمانو ارائۀ ترکیبی از تصاویر،نمادهای سهبعدی،ویدئو،صوت و نمادهایی با منظرۀ باز و وسیع(360 درجه)از محل یا محلهها تعریف کرد که با استفاده از ظرفیتهای فضای مجازی،صنعتسامانۀ جغرافیایی اطلاعاتی1و ابزارهای واقعیت مجازی2،فضاهای واقعی را شبیهسازی میکندو به کاربر امکان میدهد در خانه و دیگر مکانها،در این فضا،به صورت مجازی،به بازدید وزیارت،سفر و جستجوی مکانهای دیگر بپردازد و مناظر زیبای کشوری در آنسوی دریاها راواقعگرایانه ببیند و لذت ببرد،بدون آنکه عملا در محل مورد نظر حضور داشته باشد و موانعفیزیکی مانع او باشد.
بنابراین،میتوان گفت که یکی از تفاوتهای اصلی میان دو نوع گردشگری،مرحلۀ عدمتعادل و تعادل مجدد است که زمان طی شده برای سفر و بازگشت از سفر را شامل میشود؛ لذتی که ناشی از مسیر سفر است،شامل موارد زیر است: *خوردن غذاهای متفاوت در مکانهای متفاوت؛ *استراحت در فضای سبز یا مکانهای متفاوت دیگر؛ *تجربۀ سوار شدن به هواپیما،قطار یا کشتی؛ *مواجهه با خطر و غلبه بر آن؛ *لذت از قرار گرفتن در جایی ناشناخته و کشف ناشناختهها و به تسخیر درآوردن آنها؛ *لذت گذر زمان و دوری فیزیکی از موقعیت موجود و دوستان و آشنایان؛ *به تعلیق درآوردن زندگی روزمره برای مدتی معین؛ *لذت بازگشت از سفر و دیدار مجدد انسانها و مکانهای آشنا؛ *احساس امنیت؛ *یادآوری و خاطره؛ *تماشای عکسها و فیلمها و به اشتراک گذاشتن آنها با دیگران."