خلاصه ماشینی:
"در حال حاضر بعلت پائین بودن سطح اطلاعات فنی ونامناسب بودن نحوه بهرهبرداری از زمینهای قابل کشت و کمآبی و بیآبیفقط در 11 درصد از کل مساحت ایران زراعت میشود و چون نمیتوان از اراضیقابل کشت همه ساله بهرهبرداری کرد لذا کشت واقعی سالیانهتنها 6 ملیونهکتار یعنی در حدود 4 درصد مساحت کل ایران انجام میگیرد و از اینمقداراراضی قابل کشت نیز فقط 2/5 ملیون هکتار یعنی در حدود 40%زراعتآبی است و این مقدار اراضی آبی بیش از نصف محصولات کشاورزی ایران راتولید مینماید.
این سلسله علل عبارتند از:کمی بازده کار کشاورزی،پائین بودنسطح دانش و فرهنگ روستائیان،کثرت جمعیت روستائی نسبت بمنابعمحدود تولید،بیکاری مخفی در روستاها،کمبود سرمایهگذاری کشاورزیو بالاخره عدم استفاده از وسایل علمی و مکانیکی جدید: مسلما در شرایط مالکیتهای بزرگ که درآمدهای حاصله از کشاورزیرا از روستاها اخذ و در امور غیر مولد مصرف میکرد هیچگونه اقدام اساسیدر زمینه افزایش درآمد کشاورزی و ترقی سطح محصولات و توسعه سطح کشتو مکانیزاسیون کشاورزی که مستلزم سرمایهگذاری بیشتر بود امکانعملی نداشت.
توزیع و تعداد بهرهبرداری-هائیکه تراکتور بکار بردهاند برحسب مالکیت تراکتور بتفکیک استانهایکل کشور در سال 1339 برطبق جدول شماره 4 بوده است(مأخذ،آمارگیریکشاورزی اداره کل آمار عمومی) (به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود)بموجب آمار موجود از سال 1331 ببعد مکانیزاسیون کشاورزیموجب افزایش سطح کشت و میزان تولید مواد کشاورزی کشور شده است.
مشکلات و موانع مکانیزاسیون کشاورزی در ایران-مشکلاتیکه در راه مکانیزاسیون کشاورزی ایران موجود است عبارتند از: 1-کمبود سرمایه 2-کافی نبودن شبکههای ارتباطی 3-تنوع ماشینآلات کشاورزی 4-محدود بودن و قطعاتی بودن اراضی قابل کشت 5-مسئله جمعیت و وجود بیکاری مخفی 6-پائین بودن سطح اطلاعات فنی روستاها 1-کمبود سرمایه-قبل از تقسیم اراضی کشور و در رژیم اربابو رعیتی سابق،مالکین علاقهای به عمران و آبادی روستاها و افزایش سطحکشت و تولید کشاورزی نداشتند."