خلاصه ماشینی:
"مدیریت در جمهوریهای مسلماننشینشوروی سابق تیمور کوشا1 شاید بازدیدکنندهای که برای نخستینبار پای به خاکشوروی سابق میگذارد علاقهمند باشد در وهلۀ اول شواهدی ازآنچه این کشور را به صورت یک ابر قدرت در آورده و نیزآثاری از آنچه طی سالهای متمادی دربارۀ جامعه سوسیالیستیآن شنیده یا مطالعه کرده است را بیابد تا احتمالا برای برخی ازفرضیات خود(دربارۀ تغییرات اخیر در جمهوریها)پاسخی پیداکند.
البته در اینجا باید گفت به نظر لنینمدیریت تک فردی با دموکرسی متقابل نیست و در این موردمیگوید:«باید بحث جمعی باشد اما مسئولیت فردی»1کارکنانمزارع علاوه بر مزد ثابتی که دستگاه معین کرده است از جوایز وپاداشهایی متناسب با مقدار فروش و کیفیت کار سهم میبرند.
برای بازدیدکننده از جمهوریهایمسلماننشین ترکمنستان-ازبکستان-تاجیکستان که در مواردی بهموفقیتهای بسیار درخشان مدیریت متمرکز شوروی سابق پی بردهاست و آثاری از این موفقیت را در این سفر مشاهده میکند اینسؤال مطرح میشود که چرا این جمهوریها بیشتر به صورتتأمینکننده مواد غذایی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی سابقباقی ماندهاند و کمتر نشانههایی از پیشرفتهای صنعتی در آنها بهچشم میخورد؟آیا زمینه مناسب و مساعدی وجود نداشته یابرنامهریزی متمرکز و سیاستهای کلی کشور،حق طبیعی مردم اینمناطق را نادیده گرفته است؟باید گفت با توجه به اینکه سیستماداری کشور توانایی خود را در اجرای برنامههای مورد نظر دربرهههایی از زمان به ثبوت رسانده است و نیز با در نظر داشتنمنابع موجود در برخی از این جمهوریها،پاسخ بخش اول اینسؤال منفی است.
حفظ موقعیت شغلی اغلب مدیرانرا مجبور میکرده است تا در جهتی که کمتر با افزایش بهرهوریملازمه داشته است عمل کنند و بنا به درخواست رهبران حزبیمحلی،کارگران و مواد و ملزومات خود را در اختیار پروژهای کههیچ ارتباطی با کار واحد تولیدی آنها نداشته است قرار دهند."