چکیده:
اهمیت بخش مسکن و ارتباط آن با متغیرهای کلان اقتصادی، حلقه های پیشین و پسین گسترده با سایر بخشها و فعالیتهای اقتصادی و نقش بخش مسکن به عنوان محرک رشد اقتصادی، مطالعهی سرمایهگذاری مسکن و اثر آنها رشد اقتصادی را از اهمیت ویژهای برخوردار ساخته است. در این تحقیق با استفاده از روش مدل خود توضیح برداری با وفقه های توزیعی (ARDL) و داده های فصلی اقتصاد ایران طی دورهی 85- 1371 اثر سرمایهگذاری مسکونی و غیر مسکونی و عوامل مهم دیگر بر رشد اقتصادی بررسی شده است. هدف اصلی این مطالعه تخمین اثرات نهایی، کششها و تجزیهی سهم متغیرها به عنوان منبع ایجاد رشد اقتصادی در ایران است. بر اساس برخی از نتایج این تحقیق، رابطهی مثبت و معنی داری بین رشد اقتصادی و سرمایه گذاری مسکونی و غیر مسکونی در ایران وجود داشته است. بر اساس نتایج مدل کوتاهمدت و بلندمدت، کشش رشد اقتصادی به ترتیب نسبت به سرمایهگذاری غیر مسکونی؛ نیروی کار؛ سرمایهگذاری مسکونی و مخارج دولت از بالاترین کمیت برخوردار بوده است. همچنین بر اساس نتایج حاصل از روابط بلندمدت، سرمایه گذاری مسکن تاثیر مثبت بر رشد اقتصادی داشته است.
Since the housing investment is used as a political tool with intended effects on other areas of the economy than the housing market، in hence، this study try to investigate the relationship between housing investment and economic growth using econometrics techniques and using auto regressive distributed Lag. (ARDL)، approach and quarterly data from 1371:1-1385:4 for Iran. Following this، using granger causality analysis، this paper examines the interaction between housing investment and economic growth. Therefore، this research finds significant and positive relationship between housing investment and economic growth in short run and long run in Iran. Result of granger causality approach showed bidirectional causality between housing investment and economic growth. The result of CUSUM and CUSUMSQ test also indicate that the long run relationship is stable.
خلاصه ماشینی:
"در این تحقیق با استفادهازروش مدل خود توضیحبرداری با وقفههای توزیعی و دادههای فصلیاقتصاد ایران طی دورهی 85-1371 اثر سرمایهگذاری مسکونی و غیر مسکونی وعوامل مهم دیگر بررشد اقتصادی بررسی شده است.
لذا در مورد رابطه ی بین سرمایهگذاری مسکونی و رشد اقتصادی{o(1)- oyaM o} {o(2)- slliM o} {o(3)- neerG o} {o(4)- miK dna nosluoC o} مطالعات متعددی صورت گرفته است که از جهت میزان و معنیداری اثرگذاریتفاوتهای زیادی به چشم میخورد.
با توجه به در دسترس بودن دادههای سه متغیر تعداد پروانههایساختمانهای مسکونی،شاخص بهای مصالح ساختمانی و بازدهی نقدی در بورساوراق بهادار تهران به عنوان جانشینی برای نرخ بازدهی سرمایهگذاری در دیگرفعالیتهای اقتصادی،با استفاده از این متغیرها به برآورد مدل به روش LDRA پرداخته است.
یافتههای علی دو سویه بین رشد و سرمایهگذاری و نیز بین انواع{o(19)- sremmuS dna gnoleD o} {o(20)- snoissergeR noitceS-ssorC o} {o(21)- dooW dna yelkaoC o} {o(22)- rehsiF o} {o(23)- neeM o} مختلف سرمایهگذاری نشان داده که سرمایهگذاری مسکن میتواند به عنوان تابعیاز رشد،افزایش یابد،یا اینکه سرمایهگذاری مسکن به دلیل مکمل بودن با سایرانواع سرمایهگذاریها به عنوان هدف برای تحریک رشد اقتصادی مورد توه قرارگیرد.
جدول 6:نتایج آزمون والد برای آزمون علیت متغیرها (به تصویر صفحه مراجعه شود)مأخذ:استخراج برمبنای خروجی تخمینها و دادههای آماری از آنجا که علیت از تمامی متغیرها به رشد اقتصادی وجود داشته است،میتوان چنین بیان کرد که؛عوامل تأثیرگذار بررشد اقتصادی،سرمایهگذاریمسکونی،سرمایهگذاری غیر مسکونی،نیروی کار،مخارج مصرفی دولت،درجهیباز بودن اقتصاد و نرخ تورم بودهاند.
در مدل اصلی تخمین زده شده با متغیر وابستهی لگاریتم تولید ناخالصداخلی به عنوان شاخص رشد اقتصادی،ضریب متغیر سرمایهگذاری مسکونی درکوتاهمدت و بلندمدت معنیدار بوده است که این به تأثیرپذیری رشد اقتصادی ازاین متغیر اشاره دارد."