چکیده:
هدف از انجام این مطالعه عبارت بود از تعیین ارتباط پاسخ های عامل رشد شبه انسولین و کراتین کیناز پس از یک نوبت و شش هفته تمرین مقاومتی هرمی و هرمی واژگون در دختران غیرورزشکار. پژوهش های زیادی به صورت جداگانه روی عامل رشد شبه انسولین و کراتین کیناز انجام گرفته است، اما با توجه به فرضیه تحریک عوامل رشد پس از آسیب سلولی (فرضیه آسیب سلولی)، ارتباط بین تغییرات عامل رشدی و آسیب سلولی به ویژه در آزمودنی های دختر در پرده ابهام است. آزمودنی های تحقیق را 27 دختر غیرورزشکار (سن 20/2±55/18 سال، وزن 86/9±56 کیلوگرم، و قد 33/5±162سانتی متر) تشکیل می دادند که به طور تصادفی در سه گروه تمرین هرمی (10 نفر)، تمرین هرمی واژگون (10نفر)، و کنترل (7 نفر) قرار گرفتند. گروه هرمی و هرمی واژگون به مدت شش هفته، هفته ای سه جلسه در شش ایستگاه تمرینی (جلوبازو، پشت بازو، کشش جانبی، جلوران، پشت ران، و پرس پا به تعداد سه نوبت و دو دقیقه استراحت بین نوبت ها) به تمرین پرداختند. گروه هرمی ست اول را با 50% ده تکرار بیشینه، ست دوم را با 75% ده تکرار بیشینه، و ست سوم را با 100% ده تکرار بیشینه اجرا کردند. گروه هرمی واژگون به صورت عکس عمل کردند. قبل و بلافاصله پس از جلسه اول، و قبل و بلافاصله پس از جلسه آخر تمرینات، غلظت عامل رشد شبه انسولین به روش الایزا، و کراتین کیناز به روش آنزیماتیک اندازه گیری شدند. قدرت حداکثر افراد نیز در پایان هفته سوم و ششم اندازه گیری شد. به منظور مقایسه داده های درون گروهی از روش تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و بین گروهی از ANOVA و t مستقل (05/0P<) استفاده شد. نتایج نشان داد قدرت حداکثر در دو گروه به طور یکسان افزایش دارد، به جز در حرکت جلوبازو که در گروه هرمی واژگون بیشتر بود. ترکیب بدن افراد نیز تغییر معناداری را پس از 6 هفته نشان نداد. همچنین IGF-1 متعاقب یک جلسه تمرین در هر یک از گروه ها کاهش غیر معنادار، و CK افزایش معناداری داشتند. به هرحال، پاسخ پس از شش هفته بدون تغییر بود. اما CK در هرمی واژگون افزایش داشت. نتایج نشان داد بین عامل رشد شبه انسولین و آسیب سلولی ارتباطی وجود ندارد. بنابراین، با توجه به افزایش کراتین کیناز و عدم تغییر معنادار عامل رشد شبه انسولین آسیب سلولی احتمالا به صورت حاد پاسخ های ترمیمی رشدی را فعال نمی کند.
خلاصه ماشینی:
")1-FGI(rotcaf htworg ekil nilusnI o} میوگلوبین،کوفتگی عضلانی،کاهش قدرت)پس از فعالیت اکسنتریک بررسی کردند و نشان دادند ارتباط معناداری بین عاملهای رشد و شاخصهای آسیب عضلانی وجود دارد9.
این تحقیق درصدد آن است که ارتباط پاسخهای عامل رشد شبه انسولین و کراتین کیناز را پس از یک نوبت و شش هفته تمرین مقاومتی هرمی و هرمی واژگون در دختران غیر ورزشکار تعیین کند.
همچنین،استفاده از روش تی مستقل نشان داد تغییرات مربوط به عامل رشد شبه انسولین و کراتین کیناز بین دو گروه تمرینی هرمی و هرمی واژگون در مرحلۀ پس آزمون 1 و پیشآزمون )1D( ،پسآزمون 3 و پس آزمون 2 )2D( ،پسآزمون 2 و پیش آزمون )3D( ،و در مرحلۀ 2D و 1D)4D( معنادار نبوده است(جدول 3).
استفاده از آزمون t مستقل(جدول 5)نیز نشان داد هیچ کدام از این تغییرات بین دو گروه تمرینی مقاومتی هرمی و هرمی واژگون معنادار نبوده است ( D اختلاف بین پس آزمون و پیش آزمون).
میانگین و انحراف استانداردهای متغیرهای ترکیب بدن در پیش آزمون و پس آزمون (به تصویر صفحه مراجعه شود) بحث و نتیجهگیری نتایج این مطالعه نشان داد متعاقب یک جلسه فعالیت بدنی، 1-FGI در هریک از گروههای هرمی و هرمی واژگون تفاوت معناداری نداشته است.
در پاسخ به یک جلسه تمرین مقاومتی از نوع هرمی یا هرمی واژگون کراتین کیناز در هردو گروه افزایش معنادار داشت(یافتههای درون گروهی)،هرچند مقایسۀ تغییرات بین دو گروه تفاوت معناداری نشان نداد.
گزل و همکاران(2007)نیز پس از بررسی پاسخهای اکسایشی و شاخصهای آسیب سلولی در دو پروتکل تمرین مقاومتی نشان دادند KC در هردو گروه افزایش دارد و تفاوت معناداری بین دو گروه وجود ندارد."