چکیده:
هدف از این مطالعه عبارت است از مقایسه زمان رسیدن به پایداری در ناهنجاری پای چرخیده به داخل و خارج با تاکید بر ساختار پا و اطلاعات حسی. 27 دانشجوی پسر رشته تربیت بدنی (سن 65/1±29/23 سال، وزن 77/7±17/70 کیلوگرم) که با استفاده از تست شاخص افتادگی استخوان ناوی در سه گروه پای چرخیده به داخل، خارج، و معمولی قرار گرفتند در این مطالعه شرکت کردند. زمان رسیدن به پایداری آزمودنی ها با استفاده از صفحه نیرو در حرکت پرش- فرود در دو راستای قدامی- خلفی و جانبی محاسبه شد. نتایج آماری نشان داد نوع (شکل) پا بر زمان رسیدن به پایداری در راستای جانبی تاثیر می گذارد. در زمان رسیدن به پایداری بین گروه پای چرخیده به داخل و گروه پای چرخیده به خارج اختلاف معناداری مشاهده شد (05/0P<). از طرف دیگر، میانگین زمان رسیدن به پایداری گروه پای چرخیده به خارج بیشتر از دو گروه دیگر بود (05/0P<). چنین به نظر می رسد که افزایش زمان رسیدن به پایداری در گروه پای چرخیده به خارج به علت ساختار (شکل) پا، همچنین اختلال در اطلاعات حسی این نوع پاست. بنابراین، پیشنهاد می شود به منظور جلوگیری از آسیب ناشی از پرش- فرود در افراد با پای چرخیده به خارج علاوه بر اصلاح ساختار این نوع پا بر تمرین گیرنده های عمقی و مفصلی نیز تاکید شود.
خلاصه ماشینی:
"چنین به نظر میرسد که افزایش زمان رسیدن به پایداری در گروه پای چرخیده به خارج به علت ساختار(شکل)پا،همچنین اختلال در اطلاعات حسی این نوع پاست.
در این تحقیق سعی بر آن است پایداری پویا که شاخص آن زمان رسیدن به پایداری در حرکت پرش-فرود است که از حرکات آسیبزای مچ پا محسوب میشود،در ناهنجاری پای چرخیده به داخل و خارج بررسی شود.
بنابراین،هدف از این مطالعه عبارت است از مقایسۀ زمان رسیدن به پایداری در افراد دارای ناهنجاری پای چرخیده به داخل و خارج با توجه به ساختار پا و اطلاعات حسی(سوماتوسنسوری){o3o}در حرکت پرش-فرود که از حرکات آسیبزای ورزشی است.
مقادیر آزمون لامبدای ویلکز در جدول 2 نشاندهندۀ این است که نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد متغیر وابستۀ ترکیبی زمان رسیدن به پایداری(راستای جانبی و قدامی-خلفی)در سه گروه ناهنجاری(پای چرخیده به داخل،خارج و معمولی)متفاوت است.
بنابراین،منطقی است که زمان رسیدن به پایداری در پای چرخیده به داخل و خارج در راستای قدامی-خلفی تفاوتی نداشته باشد،زیرا این نوع ناهنجاریها بیشتر از آنکه برحرکت قدامی-خلفی تأثیر داشته باشند بر حرکات جانبی پا تأثیر میگذارند.
کات و همکاران19در آزمون ایستادن ثابت روی صفحۀ نیرو چنین گزارش کردند که نوسان پاسچر در بین گروههای مختلف پا متفاوت نبود،اما افراد با پای چرخیده به داخل در مقایسه با افراد با پای چرخیده به خارج میانگین انحراف نوسان (افزایش شاخص پایداری)بیشتری حول سطح اتکا داشتند.
بنابراین،به منظور جلوگیری از آسیبهای ناشی از حرکت پرش-فرود در افراد با پای چرخیده به خارج،توصیه میشود علاوه براصلاح ساختار و شکل این نوع پا،برتمرین گیرندههای عمقی و مفصل مچ پا تأکید شود."