چکیده:
انتقال اطلاعات در سه دورهء فرهنگ شفاهی،فرهنگ نوشتاری و فرهنگ بصری دارای ویژگیهای خاصی است.در روزگار ما،انتقال اطلاعات،به دو گونه است.انتقال اطلاعات علمی از کشورهای پیشرفته و صنعتی به سوی کشورهای در حال رشد و انتقال اطلاعات به معنا و مفهوم ارتباطات(به خصوص ارتباط تودهگیر).در جریان بین المللی اطلاعات، توزیع اطلاعات از اهمیت ویژهای برخوردار است.مسیر انتقال اطلاعات عملا یک طرفه است و تعادل و توازن در آن وجود ندارد.کشورهای در حال رشد،شدیدا به اطلاعات علمی نیاز دارند که عموما کشورهای صنعتی چندان رغبتی به صدور آن ندارند،متقابلا،کشورهای صنعتی مشتاق انتقال اطلاعات و ارتباطات از طریق برنامههای تلویزیونی هستند که با مقاومت کشورهای در حال رشد و سوسیالیستی روبرو شدهاند.در مقاله دربارهء کشمکشهای کشورهای در حال رشد با آمریکا-بخصوص در یونسکو-و گزارش مک براید بحث شده است.
خلاصه ماشینی:
"گفتیم که در جریان بین المللی اطلاعات،عدم تعادل وجود دارد و مسیر انتقال اطلاعات عملا یک طرفه-از کشورهای پیشرفته به کشورهای در حال توسعه است و این امر-بخصوص در زمینه اجتماعی-سیاسی و اقتصادی و فرهنگی به زیان کشورهای جهان سوم بوده و گاه موجب سلطه جویی کشورهای بزرگ شده است.
در این اجلاس،وزیر وقت اطلاعات هندوستان،گوجرال،در سخنرانی شدیداللحن خود شدیدا به نظریه جریان آزاد اطلاعات حمله کرد و خاطر نشان کرد که تعداد کلمات خبر دریافت شده هندوستان پانصد برابر بیشتر از کلمات خبری است که به خارج مخابره میکند!او نتیجه گرفت که جریان آزاد اطلاعات،افسانهای بیش نیست و تا زمانی که ممالک فقیر و عقب مانده از امکانات لازم برای استفاده برابر از ارتباطات و اطلاعات محروم هستند و انحصار و کنترل منابع و تکنولوژیهای ارتباطی در اختیار کشورهای بزرگ صنعتی قرار دارد،تحقق پذیر نخواهد بود.
در این اجلاس،علی رغم مخالفت شدید دولت آمریکا و دفاع آن کشور از نظریه"جریان آزاد اطلاعات"با در نظر گرفتن اصل حاکمیت ملی دولتها و توافق ممالک در حال توسعه و کشورهای سوسیالیستی و چند کشور غربی-بخصوص فرانسه- اعلامیه"اصول مربوط به کاربرد ماهوارههای پخش مستقیم برنامههای تلویزیونی"در 15 نوامبر 1972 با اکثریت 55 رأی موافق،در برابر 7 رای مخالف و 22 رأی ممتنع به تصویب رسید و به موجب آن،پخش مستقیم برنامههای تلویزیونی از طریق ماهوارهها،به کسب موفقیت قبلی کشورهای دریافت کننده این برنامهها موکول گردید و برای انتقال پیامهای حاوی تبلیغات بازرگانی از این طریق،توافق خاص بین کشورهای تهیه کننده پیامها و ممالک دریافت کننده آن،ضروری شناخته شد."