چکیده:
مقاله حاضر کتابنامه فرق اسلامی به زبان فارسی است.تأکید بر زبان فارسی به آن قصد صورت گرفته است که وضعیت و توانایی زبان فارسی برای پاسخگویی به محققان و پژوهشگران مورد آزمون قرار گیرد.موضوعهای مورد توجه این کتابنامه ریشه شناسی فرقهها، پراکندگی جغرافیایی آنها، واژه شناسی، نوگرایی درباره فرق اسلامی، علوم اسلامی، فرق اسلامی در ایران و...است.
خلاصه ماشینی:
"در این میان، تألیف ابوالحسن علی بن اسماعیل الاشعری(متوفی به سال 324 هجری قمری)با عنوان مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین(ترجمه محسن مؤیدی)و فرق الشیعه نوبختی(ترجمه محمد جواد مشکور)از منابع اصلی شناخت فرق، مذاهب و شیعههای اسلامی هستند.
4. علوم اسلامی در زبان فارسی در بین طبقه بندیهای قدیمی درباره علوم اسلامی منسوب به فرقههای اسلامی منابع محدودی به شیعه اشاره کردهاند و از آن کمتر به فرقههای اسلامی، مذاهب اسلامی و تشعب در اسلام توجه داشتهاند که از این میان میتوان به طبقه بندیهای زیر اشاره کرد: طبقه بندی مؤلف بواقیت العلوم و دراری النجوم: 1.
دامنه و ابعاد فرق اسلامی در ایران سرزمین ایران به تقریب یک سرزمین شیعه مذهب است، ولی مذاهب و فرقههای اسلامی با پراکندگی محدود و معدود در حاشیههای این سرزمین و عمدتا در بخشهای مرزی دیده میشود: -در بخش مرزی ایران با پاکستان، در استان سیستان و بلوچستان، مذاهب اهل سنت که تا حاشیه مرزی ایران با افغانستان در استان خراسان امتداد مییابد و زبان اینان، از ریشه زبان فارسی غربی است.
به دلیل اهمیت کار ارزنده محمد بن جریر طبری، نویسندگان عرب کوشیدند تا ادامه کار طبری را پیگیری کنند که برای نمونه غریب بن سعد قرطبی اخبار بنی عباس را تا سال 320 هجری قمری و کشته شدن مقتدر و خلافت القاهر را پی گرفته و این امر نیز به فارسی بر گردانیده شده است."