چکیده:
اعتقاد به مهدویت و مسأله ظهور حضرت مهدی( به مثابه یکی از مسائل ریشهدار و با پیشینهای کهن، میان اصول پذیرفته شده اسلامی به حساب میآید. میتوان اذعان کرد این موضوع، از مواردی است که اتفاق نظر همه دانشمندان اسلامی را همراه داشته است، و روایات فراوانی به صورت متواتر در باره آن، وارد شده است؛ با این وجود، تعداد اندکی که شاید شمار آن از تعداد انگشتان دست تجاوز نمیکند، به تردید و انکار این مسأله مهم پرداختهاند که احمد امین و محمد رشید رضا از آن جملهاند. این نوشتار، ضمن مطرح کردن دلایل سست و بیبنیاد آنان در انکار موضوع مهدویت، به نقد و ارزیابی آنها مبادرت میورزد.
خلاصه ماشینی:
"نکته مهمی که به نوبه خود، تاملبرانگیز است و برخی از نویسندگان معاصر نیز به آن توجه کردهاند این است که برخی عالمان اهل سنت که دست کم دو نفر از آنان، یعنی ابن حجر هیتمی و متقی هندی از شهرت خوبی برخوردارند، در کتابهای خود حدیثی را از صحیح مسلم نقل میکنند که در آن، با صراحت از امام مهدی( نام برده شده و وی را از فرزندان فاطمه( دانسته است؛ ولی اکنون هیچ اثری از این حدیث در صحیح مسلم وجود ندارد.
پاسخ این اظهار و سخن این است که: اگر وجود شماری از مدعیان مهدویت و پیامدهای منفی این ادعا، باعث انکار و رد اعتقاد به امام مهدی بشود، در جایی که افرادی مدعی نبوت شده یا میشوند چه باید گفت؟ آیا میتوان به دلیل ادعای واهی، نبوت انبیا و به ویژه رسول خدا را مورد تردید و انکار قرار داد؟ قابل توجه این که برخی صاحب نظران، از این سوء استفادهها، عکس مطلب فوق را نتیجه گرفتهاند و گفتهاند خود این نوع سوء استفادهها را باید مؤید دانست برای اثبات حقانیت این اعتقاد و اندیشه؛ زیرا این حرکت، بیانگر رفتار زشت عدهای شیاد است که میخواهند با نیرنگ و ظاهرسازی، از یک حقیقت مسلم شرعی و اعتقاد ریشه دار دینی در میان دین مداران، به نفع مطامع خود بهرهبرداری کنند."