چکیده:
بحث و تحقیق پیرامون صفات الهی از جهات گوناگون همچون بعد معرف تشناسانه و بعد وجودشناسانه سابق های دیرین دارد. پس از طرد نظریاتی که دلالت بر تجسم و تشبیه خداوند به اوصاف مخلوقات می کند، یکی از مهمترین چالش ها پیرامون اشتراک لفظی یا معنوی صفات مشترک بین خدا و انسان است.
در این مقاله، مولف محترم جانب اشتراک معنوی را می گیرد و دلایلی در اثبات آن اقامه می نماید؛ قضاوت را به شما خوانند ه ی فهیم و جست وجوگر می سپاریم.
خلاصه ماشینی:
"تمایل عقلی و فطری به چنین موجودی و تلاشبرای شناخت هرچه بیشتر و بهتر آن به پیدایش نظریات مختلفیدربارهی معناشناسی اسما و صفات الهی منجر گردید اما آنچه درعصر حاضر مورد توجه قرار گرفته دو نظریهی اشتراک لفظی ومعنوی است،که در این مقاله به بررسی نظریات و انتخاببهترین آنها میپردازیم: نظریات ارائهشده در باب معناشناسی اسما و صفاتالهی در باب معناشناسی اسما و صفات الهی،پنج نظریهی تشبیهو تجسیم،اشتراک معنوی،اشتراک لفظی،تعطیل،و الهیات سلبیبیان شده است.
از دیدگاه،کلامی،اشتراک لفظی در اسما و صفات الهی بهاین معناست که صفاتی که در وصف خدای تعالی به کار رفته بههمان معنایی که انسان از آن در جهان طبیعت انتزاع و درک میکندنیست الفاظی که انسان در رابطهی زبانی خود با دیگر انسانها بهکار میبرد و مفاهیمی که از آن ها درک میکند آن معنا به هنگاماستعمال همان لفظ دربارهی خدا فهمیده نمیشود.
برای شناخت نظریهی صحیح در این باب،لازم است جریان معناشناسی اسما و صفات خداوند را در زمان پیامبر(ص)و کمی بعد از آن موردبررسی قرار دهیم تا دریابیم اعراب،چگونه با این موضوع کنار آمده بودند.
زیرا اگر قرار بود که صفاتالهی از دسترس فهم انسان به دور باشند و آنچه انسان از آنهامیفهمد غیراز چیزی باشد که موردنظر خدای تعالی بوده استباید بگوییم در آن صورت،احوال صفات الهی به مانند احوال حروفمقطعه میشد.
بهعبارت دیگر در این عبارت از امام(ع)«کمال الاخلاص نفی الصفاتعنه»نیز دچار اشتباه در فهم شدند و گمان کردند که منظور حضرت(ع)از نفی صفات،نفی مطلق همهی صفات الهی است،حتی صفاتیکه خدای تعالی برای خود در قرآن ذکر فرموده است."