خلاصه ماشینی:
"7 آثار این شیخ شطاری به ترتیب حروف الفبا عبارتند از: انسان کامل؛ انوار الاسرار در تأویل و تفسیر قرآن در چهار جلد؛ تتمیم (شرح مائة عامل) که اصل آن را میر فتح الله شیرازی آغاز کرد اما ناتمام ماند و شاه عیسی به سفارش میر سید علی از بستگان قاضی نورالله آن را به اتمام رسانید؛ ترجمة اسرار الوحی؛ حاشیه بر اشارة غریبة انسان کامل از تصنیفات شیخ عبدالکریم جیلی که به هنگام شاگردی اش نزد سید احمد دکنی خلیفة شیخ وجیه الدین علوی گجراتی نگاشت؛ حاشیه بر شرح ضیائیه از تصنیفات عبدالرحمن جامی که در برابر حاشیه های عبدالغفور و عصام الدین به نگارش درآمده است؛ حواس پنج گان؛ رسالة دقایق یا دقیقه؛ رسالة عقود؛ روضة الحسنی در شرح نود و نه نام الهی؛ شرح فارسی قصیدة برده؛ فتح محمدی در علوم ما یتعلق به التفسیر که برای فرزندش شیخ فتح محمد نگاشته است؛ قبلة المذاهب الاربعة مع اشارات اهل تصوف؛ مجمع البحرین.
و از دل همین بیان کوتاه است که او از حضور آدمی به عنوان خلاصة آفرینش و ثمرة غایی خلقت، تصویر درخشانی عرضه می کند و از معراج تعبیر لطیف و دلنشینی به دست می دهد که یادآور برخی رباعیات صوفی شهید، سعید سرمد کاشانی (شهید 1070 ق / 1669م) است؛ از جمله با این ابیات او: هر کس که سر حقیقتش باور شد خود پهن تر از سپهر پهناور شد ملا گوید که بر شد احمد به فلک سرمد گوید فلک به احمد در شد11 همچنان که با سخن فیلسوف اشراقی و صوفی چشتی هند روزگار اکبر، نظام الدین احمد هروی در این زمینه در انواریه (نگاشتة 1008 ق) قابل قیاس است: «و حکمای هند گفته اند که نفوس مرتاضان و علمای متورع که در ریاضت و علم به درجة اعلی رسیده اند، به اجرام افلاک متعلق شده به صور کواکب بروز می کنند."