خلاصه ماشینی:
"مزایای عمده اینگونه سرمایهگذاری عبارت است از: *امکان ادغام سرمایهگذاری داخلی و خارجی در نظام اقتصادی-اجتماعی کشور میزبان و فراهم کردن زمینه تولید و اشتغال و بهرهگیری سرمایهگذار داخلی از تخصص شرکتهای سرمایهگذار در زمینههای گوناگون؛ *برخوردار شدن سرمایهگذاران محلی از مدیریت کارا و دستاورد دیگر کشورها در زمینۀ مدیریت؛ *امکان سرمایهگذاری مجدد از محل سود شرکت در کشور میزبان؛ *سهیم بودن سرمایهگذار خارجی در سود و زیان سرمایهگذاری مشترک.
یکی از بدیهای اینگونه سرمایهگذاری،فرار بودن آن است؛ یعنی سرمایهگذار خارجی هرگاه بخواهد میتواند با فروش سهام یا اوراق بهادار،سرمایهاش را به کشور خود یا جایی دیگر منتقل کند و چنانچه وضع کشور میزبان رو به وخامت گذارد و وارد رکود شود یا سطح بازدهی سرمایه کاهش یابد،چه بسا اینگونه سرمایهها به سرعت از کشور میزبان بیرون رود و به نابساماتی در آنجا دامن زند،همانند آنچه در بحران جنوب خاوری آسیا در 1997 پیش آمد.
همچنین،جریان ورودی FDI به کشورها برخی آثار غیر مستقیم نیز دارد: *انتقال منابع ارزی به کشور میزبان:این مزیت بویژه برای اقتصادهایی که با مشکل ارزی یا بدهی خارجی رو به رویند بسیار اهمیت دارد و دست کم در کوتاه مدت میتواند از مشکل بدهی یا ارزی کشور میزبان بکاهد.
FDI از آن رو که با ورود دانش فنی و مهارتها و تکنولوژی برتر همراه است و زمینۀ دستیابی بیشتر به بازارهای کشورهای صنعتی را فراهم میکند،مایه افزایش رشد اقتصادی کشور میزبان میشود.
امروزه تکنولوژی به صورت کالایی درآمده که در انحصار چند کشور پیشرفته است و کشورهای رو به توسعه برای بهرهگیری از آن،باید زمینۀ ورود شرکتهای فراملی را به کشور خود فراهم کنند."