خلاصه ماشینی:
"چالش پایدار داود باوفا،کارشناس ارشد آموزش زبان فارسی رضا صفری،کارشناس ارشد تاریخ اسلام،دانشگاه تهران (به تصویر صفحه مراجعه شود)مبارزات اجتماعی در دولت عباسی نویسنده:دکتر محمد نجیب بو طالب مترجمان:دکتر عبد اللٰه ناصری طاهری و سمیه سادات طباطبایی تهران:نشر علم،چاپ اول،1389،280 صفحه مقدمه دین مبین اسلام با شعار برابری و عدالت توانست گروههای متفرقدر شبه جزیره عربستان را کنار هم گردآوری و تحت رهبریپیامبر(ص)،واحد اجتماعی بزرگی که تا آن روز عربستان به چشمندیده بود،تحت عنوان جامعهی اسلامی پایهگذاری کند.
آن چیزی که در این میان مهم استاین است که در دوران امویان-به جز دوران کوتاه خلافت عمر بنعبد العزیز-نه تنها مبانی اصلی اسلام که توانسته بود زمینهسازشکلگیری جامعهی بزرگ اسلامی شود،رعایت نشد،بلکه بار دیگرتفاخر به ویژگیهای دوران جاهلیت در جامعهی اسلامی تحترهبری امویان نمود پیدا کرد،و گروههای مختلف اجتماعی تحتظلم و ستم والیان و حکام اموری قرار گرفتند.
نویسنده در ادامه معتقد است:برای پژوهش در مبارزهی سیاسی عصرعباسی میتوانیم عناصر اصلی زیر را در نظر بگیریم: الف)مبارزه میان حکومت و مخالفان(احزاب).
دربرابر تلاش برای انباشت ثروت و تصرف زمین و عدم توجه به منافعکشاورزی و خدماترسانی به شهروندان،عوام چندین جنبش را به راهانداختند که مشهورترین و قدرتمندترین آنها از نظر سازماندهی ودوام،جنبش طراران و عیاران بود که فعالیت خود را بر مختل کردنفعالیتهای بازرگانی حکومت عباسی متمرکز کرده بود.
جمعبندی و تحلیل نهایی نویسنده در اثر فوق ابتدا به بررسی مهمترین بنیانهای اجتماعیو اقتصادی دولت عباسی پرداخته است و تلاش میکند نظریهیمفصلی در ارتباط با مفهوم ساختار اجتماعی ارائه دهد."