چکیده:
پیامدهای منفی صنعتیشدن و توسعهیافتگی که نتیجه تبلیغ و ترویج مصرفگرایی و
تکاثرطلبی در دامان نظریههای سکولار بوده است، استمرار رشد و توسعه را به خطر
انداخته و بخشهای قابل توجهی از مردم را از آثار مثبت آن یعنی رفاه و برخورداری از
مواهب الاهی محروم کرده است.
در این مقاله با تبیین عدالت به معنای گسترده آن ادعا شده که خلقت جهان براساس
عدالت بوده و روابط عناصر سهگانه انسان، طبیعت و جامعه انسانی با خداوند و با
یکدیگر بر محور عدالت ترسیم شده است و انسانهای تربیتیافته در دامان مکتب اسلام
نیز با توجه به این روابط بهخوبی میتوانند توسعه و رفاه موردنظر خداوند متعال را
استمرار بخشند.
مقاله در بخش دیگر، ضمن برشمردن سازوکارهای ضمانت اجرای عدالت در استفاده از منابع
خدادادی، ادعا میکند که در نظام اسلامی، دولتی مقتدر که منابع طبیعی در مالکیت یا
تحت سرپرستی او است و با در اختیار داشتن اهرمهای قانونی از جانب شرع برای کنترل و
نظارت بر چگونگی بهرهبرداری از این منابع، به خوبی میتواند توسعه پایدار بر محور
عدالت را تحقق بخشد.
The negative impacts of industrialization and economic development as a result of prevalence and promotion of consumerist culture encouraged by the secular theories of growth and development، has endangered the development and its sustainability. Moreover، considerable parts of societies are deprived from the positive achievements of development (i. e. welfare and other divine endowments). Explaining justice in its general form the article argues that the creation of world on the basis of justice fits this meaning of justice. Hence the relation of human being، nature and society are structured on the basis of this interpretation of justice. By observing this relation، those who are brought up in an Islamic environment are capable to achieve the Godly desired development. The second part is devoted to explaining the sanctions for implementing justice through exploitation the natural endowments. It’s argued that in an Islamic system a strong government which controls the ownership or management of natural recourses is legally provided with suitable instruments to control and supervise the exploitation of recourses to ensure the a development with justice.
خلاصه ماشینی:
مقاله در بخش دیگر، ضمن برشمردن سازوکارهای ضمانت اجرای عدالت در استفاده از منابع خدادادی، ادعا میکند که در نظام اسلامی، دولتی مقتدر که منابع طبیعی در مالکیت یا تحت سرپرستی او است و با در اختیار داشتن اهرمهای قانونی از جانب شرع برای کنترل و نظارت بر چگونگی بهرهبرداری از این منابع، به خوبی میتواند توسعه پایدار بر محور عدالت را تحقق بخشد.
(Agyeman, 2003) ما معتقدیم: نظام اقتصادی اسلام هماهنگ با نظام تکوین، بهگونهای ترسیم شده که دغدغه و نگرانی بشر درباره پایداری توسعه را که از تخریب محیط زیست از یک طرف و محرومیت بخشهای قابل توجهی از صاحبان اصلی منابع (نسلهای موجود و نسلهای آتی) از سوی دیگر ناشی است برطرف، و رفاه عمومی را که برخورداری معنوی را نیز در برمیگیرد تأمین میکند.
عدالت محور تشریع و تقنین همانطور که خداوند متعالی خلقت عالم هستی را براساس عدالت و با نظامی احسن استوار کرده، همچنین قانونگذاری برای هدایت و سعادت انسان طبق همین اصل بوده و مطابق فطرت آدمیان و با در نظرگرفتن توان و ظرفیت آنان صورت گرفته است؛ به همین جهت نیز فرایند مستمر ارسال پیامبران همراه با تکامل نوع بشر، سیر تکاملی داشته است.
عدالت جزایی ضامن تحقق توسعه پایدار از آنجا که شریعت بهطور عام و دین اسلام بهطور خاص ضمن جهتگیری بهسمت مطلوبها، واقعیات را نیز در نظر دارد و با توجه به اینکه همیشه افرادی برخلاف جهت فطرت اولیه خود حرکت میکنند، مجازاتها و پاداشهایی به منظور ضمانت اجرایی قوانین در نظر گرفته شده است.