خلاصه ماشینی:
"خوب،بد،زشتدربارهی نوشتن به زبان علمی زمان شهاب اسفندیاری یشدرآمد از چند سال قبل تاکنون موضوع ملاک قرار گرفتن انتشار مقاله درنشریات بین المللی توسط وزارت علوم جهت ارتقای علمی اساتید علومانسانی،مباحث مختلفی در فضای دانشگاهی و رسانهای برانگیختهاست.
به هر حال یک پرسش این است که اگر معیار تعداد مقالات و آثارمنتشر شده و یا معیار دقیقتر و جدیدتر«تعداد ارجاعها به آثار»را کناربگذاریم یا نادیده بگیریم،کدام معیار قابل قبول دیگری را میتوان بهجای آنها برگزید؟نفی ارزیابی کمی در علوم انسانی و اجتماعی عملابه نفی مطلق ارزیابی خواهد انجامید.
ؤخره اگر این نویسنده صاحب فتوا بود،بر هر جوان مسلمان مستعد ومستطیع که دانشجوی علوم انسانی و اجتماعی است،«واجب»میدانستکه«زبان علمی زمان»را به غایت کمال بیاموزد و بکوشد تا به هروسیلهی مشروع و مقدور،در بهترین دانشگاههای جهان ادامهی تحصیلدهد و در شناختن و برساختن و بازنمایی آن فرهنگ و هویت و میراثیکه ارزشمند و گرانسنگاش میشمارند،عالیترین رسالهها و مقالهها رابه جهانیان ارائه کنند و در گشودن گره از فروبستگیهای کار ایران وجهان،جامعترین و دقیقترین نظریهها را ارائه دهند.
به گمان اینجانب اگر از میان صدها میلیون دلاری که در این سالها صرف مبارزه با تهاجم فرهنگیو شبیخون فرهنگی و جنگ نرم شده است،تنها 10 میلیون دلار به این امر اختصاص مییافت که 100 دانشجو و یا طلبهی نخبه،مستعدو اهل علم شناسایی شده و در چارچوب یک برنامهی کلاننگر و مبتنی بر نیازسنجی جهت تحصیل در رشتههای مختلف علوم انسانی واجتماعی به بهترین دانشگاههای جهان فرستاده شوند،آنگاه میشد امیدوار بود که در آیندهای نه چندان دور این جمع-یا دستکم بخشیاز آنها-بتوانند منشأ تحولاتی در این علوم شده و از برخی کارهای فروبسته گرهگشایی کنند."