چکیده:
در دهة اخیر بررسی ابعاد روان شناختی ورزشکاران آسیب دیده در دوران توانبخشی و بازگشت به رقابت، توحه محققان زیادی را به خود جلب کرده است. در این پژوهش میزان خرده مقیاس های انگیزشی و تحلیل رفتگی ورزشکاران زبدة هندبال قبل و بعد از آسیب دیدگی بررسی شده و با تکیه بر تئوری انگیزش خود – مختاری دسی و ریان به پیش بینی تحلیل رفتگی ورزشکاران پس از آسیب دیدگی پرداخته شده است. آزمودنی های مورد بررسی این تحقیق 28 هندبالیست آسیب دیدة فصل رقابتی 87-86 لیگ حرفه ای ایران بودند. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه شامل پرسشنامة مقیاس انگیزش ورزشی (SMS) پل لیتیر و همکاران (1995)، پرسشنامة تحلیل رفتگی ورزشی (ABQ) ریدیک و اسمیت (2001) و پرسشنامة مشخصات فردی (محقق ساخته) استفاده شد. در تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از آزمون های t همبسته، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. با توجه به تحلیل آماری در زمینة رابطة تحلیل رفتگی با خرده مقیاس های انگیزشی، نتایج نشان داد رابطة معنی دار و معکوسی بین تحلیل رفتگی با خرده مقیاس های انگیزش درونی (870/0 - =r؛ 000/0=P) و انگیزش بیرونی (706/0 - =r ؛ 000/0=P) و رابطة معنی دار و مستقیمی بین تحلیل رفتگی و بی انگیزشی آزمودنی ها (878/0=r ؛ 000/0=P) وجود دارد. همچنین نتایج آماری در زمینة پیش بینی تحلیل رفتگی نشان داد 6/81 درصد میزان تحلیل رفتگی با توجه به میزان انگیزش ورزشکاران تبیین می شود. به علاوه، خرده مقیاس های بی انگیزشی (771/= R2) و انگیزش درونی (757/0=R2) به ترتیب مهم ترین عوامل پیش بینی کنندة تحلیل رفتگی بودند، اما انگیزش بیرونی مبین پیش بینی کنندة قوی تحلیل رفتگی نیست (499/0= R2). نتایج نشان داد بین خرده مقیاس های انگیزشی و میزان تحلیل رفتگی ورزشکاران پس از آسیب دیدگی رابطة معنی داری وجود دارد و تحلیل رفتگی این ورزشکاران را می توان از روی خرده مقیاس های انگیزشی آنها برآورد کرد. بنابراین، توجه به کارکرد مهم خرده مقیاس های انگیزشی در دوران توانبخشی و بازگشت به ورزش پس از آسیب دیدگی حائز اهمیت است و توجه به رفتارها و نگرش های ورزشکاران راهنمای مناسبی برای کمک به بهبود و توانبخشی آنان خواهد بود.
خلاصه ماشینی:
"نتایج این تحقیق نشان داد که انگیزشهایبیرونی(فشار مربیان،نبودن،رقابت مهم در آینده)و اهداف غیر واقعی ورزشکاران،موجب بازگشت به رقابت قبلاز بهبودی کامل میشود،برخی بازیکنان به علت ترس از آسیب مجدد،تمارض به آسیبدیدگی میکنند،حمایتهای اجتماعی مربیان و فیزیوتراپها در نگه داشتن میزان انگیزش ورزشکاران مؤثر است(8).
همچنین کنجکاوی برای تعیین رابطهایکه ممکن است بین تحلیلرفتگی و میزان کاهش انگیزش بازیکنان زبدۀ آسیبدیدۀ هندبال وجود داشته باشد،محقق را برآن داشت تا در تحقیق حاضر ارتباط این متغیرها را بررسی کند و در پی روشن شدن سؤالات زیر باشد: 1.
این پرسشنامه استاندارد بوده و در داخل کشور توسط مکاری و همکاران(1386)و در خارج کشور توسط هیل وهمکاران(2008)و کراس ول و اکلاند(2006)مورد استفاده قرار گرفته است،اما توسط محقق نیز ثبات درونی پرسشنامهبرای جامعهای کوچک،مشابه هندبالیستهای لیگ برتر با آزمون آلفای کرونباخ ارزیابی شد و ضریب 0/83-r به دست(1)- eriannoitseuQ tuonruB citelhtA (2)- htimS&ekedaeR (3)- tnemhsilpmoccA ecudeR (4)- noitsuahxE lanoitomE&lacisyhP (5)- noitulaveD tropS &%00405YZHG004G% آمد.
(1)- elacS noitavitoM tropS (2)- reitelleP (به تصویر صفحه مراجعه شود)جدول 2 نشان میدهد که بین میزان انگیزش و تحلیلرفتگی و خردهمقیاسهای این متغیرها قبل و بعد ازآسیبدیدگی تفاوت معنیداری وجود دارد (0/005<P) .
همچنین مقدار t برای آزمودن ضریب رگرسیون انگیزش درونی،انگیزش بیرونی و بیانگیزشی معنیداراست،ازاینرو نتیجه میشود که بین متغیر تحلیلرفتگی و انگیزش ورزشکاران زبدۀ آسیبدیدۀ هندبال رابطۀخطی و معکوس وجود دارد و میزان تحلیلرفتگی ورزشکاران آسیب دیده را میتوان براساس خردهمقیاسهایانگیزشی آنها برآورد کرد.
به علاوه،توجه به مسئلۀ مهم انگیزش درونی در دوران بازتوانی و بازگشت به ورزش ضروری به نظر میرسد،چرا که نتایج این تحقیق نشان داد حدود 75 درصد تحلیلرفتگی ورزشکاران آسیبدیده توسط انگیزش درونیآنها تبیین میشود."