چکیده:
انعطاف پذیری یا کشش پذیری بافت های نرمی مثل عضله، تاندون، فاشیا، کپسول مفصلی و پوست که از اطراف مفصل عبور می کنند، برای دستیابی به دامنه کامل حرکتی مفصل طی فعالیت های عملکردی ضروری است. به منظور افزایش انعطاف پذیری، عضلات باید تحت کشش قرارگیرند. این تحقیق به منظور تعیین موثرترین روش کشش برای بازگرداندن انعطاف پذیری گروه عضلات همسترینگ در کمترین زمان ممکن در فوتبالیست های حاضر در لیگ برتر کشور طراحی شد و به اجرا درآمد. به این منظور 44 فوتبالیست حاضر در لیگ برتر کشور با دامنه سنی 20 تا 29 سال از راه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. نمونه ها به طور تصادفی در 4 گروه 11 نفره تحت تمرینات کشش استاتیک، کشش با استفاده از تکنیک HR ، کشش متعاقب انقباض ایزومتریک و کشش بر اساس قانون مهار متقابل قرار گرفتند. کشش به مدت 6 هفته، 6 روز در هفته و هر روز 2 دقیقه برای هر آزمودنی به ا جرا درآمد. دامنه حرکتی اکستانسیون اکتیو و پاسیو زانو با گونیامتر و در فواصل یک هفته ای تا پایان تحقیق اندازه گیری شد. سپس از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و آنالیز واریانس برای داده های تکراری استفاده شد. بر اساس نتایج پژوهش، میانگین دامنه حرکتی اکستانسیون اکتیو زانو در گروه کشش استاتیک از 5/2±1/155 به 4/3±9/170، در گروه HR از 5/4±5/157 به 9/2±9/74، در گروه PIR از5/4±2/155 به 9/2±171 در گروه RI از 5/2±4/156 به 9/3±6/170 افزایش یافت (0001/0P<). میانگین دامنه حرکتی اکستانسیون پاسیو زانو در گروهی که به تمرینات کششی به روش استاتیک پرداختند، از 2/5±9/157 به 9/4±8/173، در گروه HR از 2/3±9/160 به 1/ 4±3/176 ، در گروه PRI از 2/1±9/157 به 2/3 ±9/173 و در گروه RI از 1/5 ±6/157 به
2/4± 5/173 افزایش یافت (0001/0 P<) . میانگین دامنه حرکتی فلکسیون پاسیو ران در گروه کشش استاتیک از 3/4 ±8/64 به 3/6 ±4/77، در گروه HR از 3/3±8/65 به 1/1±5/80 ، در گروه PIR از 9/2±1/67 به 2/5 ±5/79 و در گروه RI از 2/3±8/66 به 6/4±3/78 افزایش یافت (0001/0P<). نتایج تحقیق نشان داد که هیچ یک از روش های تمرینات کششی مورد استفاده نسبت به دیگر روش های کششی، از نظر افزایش و بهبود انعطاف پذیری عضلات همسترینگ در ورزشکاران فوتبالیست مبتلا به کوتاهی عضلات همسترینگ برتری نداشته و تقریبا هر چهار روش تاثیر مشابهی دارند.
The aim of the present study was to determine the most effective stretching method to restore hamstring flexibility in a minimum period in male soccer player. Forty four soccer players (age range: 20-29 years) were selected by simple non-probability sampling. Subjects were randomly assigned to four groups، (11 members each group): (1) static stretching group، (2) hold-relax stretching group (HR)، (3) stretching after post isometric relaxation (PIR)، and (4) stretching based on reciprocal inhibition principle (RI). Stretching was carried out for six weeks، 6 sessions per week، and 2 minutes each session. Active and passive knee extension and passive hip flexion (degrees) were measured by a goniometer. The obtained data were analyzed by one-way ANOVA and repeated measures. Active knee extension increased from 155.1?2.5 to 170.9?3.4 in static stretch group، from 157.5? 4.5 to 174.9 ? 2.9 in HR group، from 155.2 ? 4.5 to 171 ? 2.9 in PIR group، from 156.4 ? 2.5 to 170.6 ? 3.9 in RI group (P<0.0001). Passive knee extension increased from 157.9 ? 5.2 to 173.8 ? 4.9 in static stretch group، from 160.9 ? 3.2 to 176.3 ? 4.1 in HR group، from 157.9 ? 1.2 to 173.9 ? 3.2 in PIR group، from 157.6 ? 5.1 to 173.5 ? 4.2 in RI group (P<0.0001). Passive hip flexion increased from 64.8 ? 4.3 to 77.4 ? 6.3 in static stretch group، from 65.8? 3.3 to 80.5 ? 1.1 in HR group، from 67.1 ? 2.9 to 79.5 ? 5.2 in PIR group، from 66.8 ? 3.2 to 78.3 ? 4.6 in RI group (P<0.0001). The results showed that no specific method which improves hamstring flexibility in soccer players was superior to others.
خلاصه ماشینی:
"طب ورزشی-تابستان 1388 شمارۀ 1-ص ص:73-55 تاریخ دریافت:87/06/26 تاریخ تصویب:88/02/01 تاثیر چهار روش مختلف کشش عضلانی بر انعطافپذیری گروه عضلات همسترینگ وشاخصهای اکستانسیون اکتیو و پاسیو زانو در فوتبالیستهای نخبه مهدی قیطاسی1-محمد حسین علیزاده-حسن قدیمی ایلخانلار دانشجوی دکتری دانشگاه تهران،دانشیار دانشگاه تهران،مدرس دانشگاه آزاد اسلامی ساری چکیده {IBانعطافپذیری یا کششپذیری بافتهای نرمی مثل عضله،تاندون،فاشیا،کپسول مفصلی و پوست که از اطراف مفصلعبور میکنند،برای دستیابی به دامنۀ کامل حرکتی مفصل طی فعالیتهای عملکردی ضروری است.
فیبرهای جدید در بافتهای زخم اگر در جهتخطوط نیروی وارده به بافت سازماندهی نشوند،به صورت تصادفی در کنار هم قرار میگیرند و به یکدیگر وبافت طبیعی اطراف میچسبند و سبب محدودیت حرکات میشوند(4،3)گاهی نیز ممکن است عضله دچارکوتاهی شود که در آن پاتولوژی بافتی خاصی وجود ندارد و واحد تاندونی-عضلانی به صورت تطابقی کوتاه میشود که این مسئله موجب کاهش دامنۀ حرکتی میشود(5).
گروه کشش با روش RIP برای انجام این روش فرد در حالت طاقباز قرار میگیرد و عضلۀ همسترینگ در طولی که اولین مقاومت رادر برابر حرکت نشان میدهد،قرار داده میشود.
(به تصویر صفحه مراجعه شود)همان طور که نتایج نشان میدهد،اختلافی بین چهار گروه کشش در هفت جلسۀ اندازهگیری از نظرمیانگین دامنۀ حرکتی اکستانسیون اکتیو و پاسیو زانو و میانگین دامنۀ حرکتی فلکسیون پاسیو ران وجود ندارد (5%<P) بحث و نتیجهگیری نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که هر چهار روش کشش استاتیک،کشش با استفاده از روش RH ،کشش متعاقب انقباض ایزومتریک و کشش بر اساس قانون مهار متقابل،سبب افزایش انعطافپذیری عضلاتهمسترینگ میشود و میزان دامنۀ حرکتی اکستانسیون اکتیو و پاسیو زانو و فلکسیون پاسیو ران را به عنوانشاخصهای انعطافپذیری گروه عضلات همسترینگ افزایش میدهد."