چکیده:
آسیب لیگامان صلیبی قدامی (ACL) با نرخ شیوع 250000 مورد سالانه فقط در آمریکا، یکی از شایع ترین آسیب های ورزشی جهان است. زنان 2 تا 8 برابر مردان به این آسیب دچار می شوند. به نظر می رسد عوامل خطرساز عمومی و اختصاصی زیادی در بروز آسیب ACL زنان وجود دارد. هدف از پزوهش حاضر، بررسی ناراستایی اندام تحتانی به عنوان عامل خطرآفرین درونی در زنان ورزشکار با سابقه آسیب ACL است. به این منظور 20 زن ورزشکار با سابقه آسیب ACL (میانگین سن 75/5 ±90/24 سال، قد 58/6± 05/167 سانتیمتر، وزن 58/5± 88/60 کیلوگرم و سابقه ورزشی 41/4± 70/7 سال) و 20 زن ورزشکار سالم (میانگین سن 59/5± 85/24 سال، قد 39/6 ±15/166 سانتیمتر، وزن
08/6 ±20/60 کیلوگرم و سابقه ورزشی 69/3 ±7 سال) که از نظر سن، رشته ورزشی و عضو درگیر با گروه آسیب دیده همتا سازی شده بودند، در این پژوهش شرکت کردند. افت ناوی، چرخش درشت نی و زاویه Q پای چپ و راست آزمودنی ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد 90 درصد آسیب ها با ساز و کار غیربرخوردی رخ داده بودند. همچنین پارگی ACL در 85 درصد آزمودنی ها با آسیب مینیسک داخلی همراه بود. تحلیل داده ها نشان داد بین پرونیشن و چرخش داخلی درشت نی دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0 P£ )، اما این اختلاف در مورد زاویه Q معنی دار نبود. همچنین بین پای سالم و آسیب دیده گروه آسیب دیده از نظر متغیرهای مورد بررسی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0P£). ازاین رو شناسایی عوامل خطرساز بیومکانیکی و به طور اختصاصی غربالگری (Screening) ورزشکارانی با افزایش پرونیشن (Hyperpronation) و چرخش داخلی درشت نی (Internal Tibial Torsion) که ممکن است آنان را مستعد آسیب های ACL سازد، ضروری است و ارائه برنامه های پیشگیرانه برای آنان از سوی مربیان لازم به نظر می رسد.
The aim of the present study was to investigate three important mal-alignments (pronation، tibial torsion and Q angle) as risk factors in ACL tear in professional female athletes. Twenty ACL – injured females (age 24.90 ? 5.75 years، height 167.05 ? 6.58 cm، mass 60.88 ? 5.58 and athletic experiences 7.70 ? 4.41 years) and 20 uninjured females (age 24.80 ? 5.59 years، height 166.15 ? 6.39 cm، mass 60.20 ? 6.08 and athletic experience 7.00 ? 3.69 years who were the injured females' counterparts based on their age، sport field and injured limb) participated in this study. Navicular drop، tibial torsion and Q angle were measured in both limbs. Mechanism of injury was non-contact in about 90% of cases. In 17 cases (58%)، a medial meniscus injury was reported. The findings showed a significant difference in pronation and tibial torsion between groups (P<0.05). These was no significant difference in Q angle between groups (P<0.05). Also there was no significant difference in lower extremity alignment between injured and uninjured limbs of ACL-injured group. Therefore، it is suggested that the biomechanical risk factors are identified and athletes with hyper-pronation and internal tibial torsion are screened as they may be predisposed to ACL injury. It is also necessary for coaches to apply corrective and prevention programs.
خلاصه ماشینی:
"(1)- tnemagiL etaicurC roiretnA (2)- lairotcafitluM (3)- noitaiveD lacinahcemoiB (4)- tnemngilA ytimertxE rewoL بکت و همکاران1(1992)،لودن و همکاران2(1996)و آلن و همکاران3(2000)بیان کردند افراد مبتلا بهسابقۀ LCA افت استخوان ناوی بیشتر نسبت به افراد سالم دارند(2،3،15)،در حالی که اسمیت وهمکاران4(1997)و کرامر5(2004)بین افت ناوی6افراد با سابقۀ LCA و سالم تفاوت معنیداری را گزارشنکردند(14،21)گزارش شده افزایش پرونیشن مفصل ساب تالار7به افزایش چرخش داخلی درشت نی وافزایش فشار بر بخش داخلی زانو منجر میشود(15).
(1)- ttekeB (2)- noduoL (3)- nellA (4)- htimS (5)- remarK (6)- porD ralucivaN (7)- noitanorp reltbuS (8)- erutsoP (9)- elgna toof-hgihT -(10)- hguabmahS (11)- yraG (12)- letreH &%00108YZTG001G% روش تحقیق در این پژوهش 20 زن ورزشکار با سابقۀ آسیب لیگامان صلیبی قدامی یک جانبه با میانگین سن5/75؟؟24/90 سال و 20 ورزشکار سالم با میانگین سن 5/59؟؟24/85 سال که از نظر سن،رشتۀ ورزشی(فوتبال،بسکتبال،والیبال و هندبال)و عضو درگیر با گروه آسیبدیده همتاسازی شده بودند،شرکت کردند.
باتوجه به نتایج تحقیق حاضر و یافتههای موافق محققان پیشین مبنی بر استعداد آسیبپذیری LCA زنان ورزشکار بهویژه در رشتههای توام با فرود،کاهش شتاب و چرخشهای پیاپی و نیز ارتباط آن با ناهنجاریهای بیومکانیکی اندام تحتانی بهویژه افت استخوان ناوی،صافی کف پا و چرخش بیش از حد درشت نی و بااستناد به برخی تحقیقات پیشین،برهم خوردن زاویۀ Q به عنوان عامل خطرآفرین در بروز آسیبهای LCA ،غربالگرهای اختصاصی ورزشکاران از سوی مربیان و متخصصان علوم ورزشی و نیز مراقبت و درمان ورزشکارانمستعد ضروری به نظر میرسد."