چکیده:
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر تمرینات پیلاتس بر میزان درد، ناتوانی و استقامت عضلان خمکننده و بازکنند? تن? بیماران مبتلا به کمردرد مزمن است که 28 بیمار زن مبتلا به کمردرد مزمن، در دو گروه تجربی (15 بیمار) و کنترل (13 بیمار) قرار داده شدند. گروه تجربی به مدت 6 هفته تمرینات تعدیلشد? پیلاتس و گروه کنترل در مدت زمان مشابه، درمانهای رایج را دریافت کردند. متغیرهای درد، ناتوانی و استقامت عضلات خمکننده و بازکنند? تنه بهترتیب توسط شاخص اندازهگیری میزان درد ، پرسشنام? ناتوانی عملکردی استوستری و آزمون ایتو اندازهگیری شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس، با عامل کووریت (پیشآزمون) در سطح 05/0 = ? استفاده شد. نتایج نشان داد که پس از شش هفته درمان، میانگین شاخص درد (024/0 = P) و ناتوانی (016/0 = P) گروه تجربی کمتر از گروه کنترل بود. همچنین میانگین میزان استقامت عضلات خمکننده و بازکنند? تنه گروه تجربی نیز بیشتر از گروه کنترل بود (001/0 > P ). باتوجه به یافتههای این پژوهش، تمرینات پیلاتس در بهبود درد، ناتوانی و افزایش استقامت عضلات خمکننده و بازکنند? تنه مؤثرتر از روشهای درمانی رایج برای بیماران مبتلا به کمردرد مزمن است. یافتههای تحقیق حاضر، از توصی? تمرینات پیلاتس به بیماران مبتلا به کمردرد مزمن حمایت میکند.
خلاصه ماشینی:
"4. دانشیار دانشگاه اصفهان چکیده {IBهدف از این پژوهش،بررسی تأثیر تمرینات پیلاتس بر میزان درد،ناتوانی و استقامت عضلات خمکننده و بازکنندۀ تنۀ بیمارانمبتلا به کمردرد مزمن است که 28 بیمار زن مبتلا به کمردرد مزمن،در دو گروه تجربی(15 بیمار)و کنترل(13 بیمار)قرار دادهشدند.
با توجه به یافتههای این پژوهش،تمرینات پیلاتس دربهبود درد،ناتوانی و افزایش استقامت عضلات خمکننده و بازکنندۀ تنه مؤثرتر از روشهای درمانی رایج برای بیماران مبتلا بهکمردرد مزمن است.
(به تصویر صفحه مراجعه شود)براساس نتایج تحلیل انجام گرفته(جدول 4)و مطابق جدول 5،پس از تعدیل عامل کوواریانس(پیش-آزمون)میانگین میزان استقامت عضلات خمکنندۀ تنه و میانگین میزان استقامت عضلات بازکنندۀ تنۀ گروهآزمایشی(تمرینات پیلاتس)بیشتر از گروه کنترل(درمانهای رایج)شده است.
این نتایج با نتایج تحقیقات بانیگل(1386)با عنوان«بررسی اثرتمرینات پیلاتز بر درد و کنترل ثبات کمر در کمردرد مزمن غیر اختصاصی»(1)،هاوسون1(2003)که درمطالعۀ موردی،فواید تمرینات پیلاتس را در بازتوانی یک بیمار دچار کمردرد مزمن بررسی کرد(22)،دونزلی2(2006)که به مقایسۀ دو روش درمانی loohcS kcaB و پیلاتس در درمان بیماران دچار کمردرد پرداخت(1)- noswaH (2)- illeznoD (13)و گاگنون1(2005)،ریدرد2(2006)،لینه3(2006)،هریس4(2008)و ماگینی5(2009)که اثر تمریناتپیلاتس بر بیماران کمردرد مزمن را بررسی کردند(18،21،30،33،41)مطابقت دارد.
با توجه بهاینکه ورزش پیلاتس موجب تقویت عضلات پوسچرال،توسعۀ ثبات تنه و کاهش نیروهای اضافی به ستون فقراتمیشود،به نظر میرسد میتوان از این روش درمانی برای جلوگیری از مزمن شدن کمردرد و همچنین کاهششدت درد و بهبود ناتوانی در این بیماران استفاده کرد.
"niap kcab wol tuohtiw dna htiw stcejbus E} {E a:tset nesneros eht gnisu noitaulave elcsum lanipS".
129 fo ycaciffe eht:ytilibasid dna niap kcab wol cinorhC"."