چکیده:
کنترل پوسچر، عبارت است از حفظ اندامها و قسمتهای مختلف بدن در راستای بیومکانیکی مناسب که به دو شکل ایستا و پویا وجود دارد. پوسچر پویا حالتی است که بدن و قسمتهای مختلف آن هنگام راه رفتن و دویدن در حال حرکتاند. خستگی، یکی از عواملی است که کنترل پوسچر را تحت تأثیر قرار میدهد. خستگی عضلانی میتواند اطلاعات رسیده از منابع حسی به مغز را مختلف کند و تعادل را از بین ببرد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر خستگی عضلۀ چهارسر ران بر کنترل تعادل پویا هنگام راه رفتن بود. بهاین منظور 30 والیبالیست (15 مرد و 15 زن) (سن 12/4 ±46/22 سال، قد 9/5 ± 5/198 سانتیمتر، وزن 74/9 ± 2/60 کیلوگرم) بهعنوان نمونه در این تحقیق شرکت کردند. بهمنظور ایجاد خستگی ایزومتریک عضلۀ چهارسر ران از دستگاه دینامومتر دیجیتالی و برای ارزیابی تعادل و تعیین تغییرات جابهجایی و سرعت مرکز فشار بهعنوان شاخصهای تعادل قبل و بعد از ایجاد خستگی از دستگاه صفحه نیرو استفاده شد. دادهها از طریق آنوا تجزیه و تحلیل شد (05/0>P). نتایج نشان داد با اینکه جابهجایی مرکز فشار بر روی محورهای فرونتال و ساجیتال پس از اعمال خستگی نسبت به قبل از آن بیشتر شد، اما این اختلافات از لحاظ آماری معنیدار نبود (05/0 P). از یافته-های این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که بین خستگی عضلۀ چهارسر ران و تغییرات جابهجایی و سرعت مرکز فشار در محورهای فرونتال و ساجیتال ارتباط زیادی وجود ندارد، بنابراین خستگی عضلۀ چهارسر ران تأثیری بر تعادل پویا هنگام راه رفتن نداشت.
خلاصه ماشینی:
"نتایج و یافتههای تحقیق اطلاعات مربوط به میزان جابهجایی مرکز فشار بر روی محور جانبی یا محور فرونتال2(محور داخلی-خارجی)و انجام حرکت در صفحۀ ساجیتال3قبل و بعد از مداخله(اعمال خستگی)در شکل 1 ارائه شده است.
به عبارتی استفاده از سرعت جابهجایی مرکز فشار زمانی دارای اعتبار است کهبتوان میزان سرعت حرکت آزمودنی،زمان قرار گرفتن پا در فاز ایستا و تعداد فریمهای گرفتهشده را قبل و بعداز اعمال خستگی به دقت کنترل کرد،اما در دستگاه مذکور امکان کنترل شاخصهای گفتهشده وجود ندارد و ازطرفی کنترل عوامل گفتهشده بعد از ایجاد خستگی زمانبر است که میتواند به از بین رفتن خستگی ایجادشده(1)- la te&noV nayhO (2)- la te&nefeG (3)- rogerG eM&eiggaY (4)- la te&mrelliuV (5)- letreH&elbbirG (6)- la te&inoyeG در عضله بینجامد.
در واقع استفاد از میزان سرعت جابهجایی مرکز فشار برای بررسی تعادل ایستا درحالیکهآزمودنی روی یک پا دو پا ایستاده است،قابل اعتبار و سنجش است،اما در بررسی تعادل پویا هنگام راه رفتن کهمقایسۀ سرعت به کنترل عوامل متعددی قبل و بعد از ایجاد خستگی بستگی دارد،شاخص معتبری به نظر نمی-رسد.
در واقع نتایج نشان میدهد که بدن با به کارگیری سازوکارهایجبرانی و پیشبینیکننده و استفاده از راهبردهای واکنشپذیر و پس فعالانه به منظور تغییر در الگوی راه رفتنهنگام مواجهه با اغتشاشات خارجی مانند خستگی عضلات مانع از جابهجایی بیش از اندازۀ مرکز فشار بر رویسطح اتکا شده و توانسته است تعادل و ثبات پوسچر را هنگام راه رفتن با وجود خستگی عضلانی حفظ کند."