چکیده:
هدف از انجام تحقیق حاضر، امکان سنجی پیاده سازی، توسعه و تقویت طبیعت گردی روستایی توسط تشکلهای تعاونی در استان مرکزی در سال 1388 است. این تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش اجرا ، همبستگی- همخوانی و از نظر روش جمعآوری اطلاعات، ترکیبی از روش اسنادی و میدانی است. ابزار اصلی جمعآوری اطلاعات پژوهش، پرسشنامه است. روایی ابزار تحقیق با بهره گیری ازپانل متخصصان و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (8/ 0) برای بخشهای مختلف پرسشنامه احراز شد.
نتایج تحقیق در قالب دو بخش توصیفی و استنباطی نشان داد که وضعیت امکان سنجی پیاده سازی، توسعه و تقویت طبیعت گردی روستایی با توجه به شاخصها یا ابعاد چهارگانه اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی، مدیریتی و بومشناختی در حد متوسط به پایین است و بعد اجتماعی - فرهنگی وضعیت نسبتا بهتری (نزدیک به متوسط) نسبت به سه بعد دیگر دارد. از طرف دیگر، گویه های مربوط به بحث سرمایه در بعد اقتصادی، مشارکت مردممحلی در بعد مدیریتی ، آگاهسازی و مطلعکردن مردم محلی جهت تعامل با طبیعتگردها در بعد اجتماعی و فرهنگی و مولفه وقوف اعضای تعاونی به نقشهای دوگانه اقتصادی – اجتماعی تعاونیها در فعالیتهای طبیعت گردی روستایی در بعد بومشناختی، دارای بیشترین اهمیت هستند. یافتهها همچنین نشان میدهد که بین ابعاد چهارگانه موثر بر امکان سنجی پیاده سازی، توسعه و تقویت طبیعت گردی روستایی توسط تشکلهای تعاونی در استان مرکزی رابطه وجود دارد و همچنین راهکارهای توسعه و تقویت طبیعت گردی روستایی به کمک تشکلهای تعاونی در سطح استان را می توان در سه دسته عامل حمایتی – آموزشی- ارتباطی، رفاهی – اطلاعاتی و برنامه ریزی در تعاونیها دستهبندی کرد که در مجموع حدود 88 درصد تغییرات مربوط به راهکارهای توسعه و تقویت گردشگری روستایی را تبیین میکنند.
The current research is a feasibility study on implementation، development and improvement of rural ecotourism through cooperative entities in Markazi Province in 1388 (2009). Being applied in kind، it assumes a correlational analysis through a combination of documentary and field study methods. Questionnaire has been used as the data collection tool whose validity and reliability were tested by a panel of experts and a chronbach Alpha of (0.8) respectively. The results suggest relatively poor grounds existing for feasibility، implementation، development and improvement of rural ecotourism along economic، socio-cultural، management and ecological dimensions. Thereof، the socio-cultural variables however، seem to enjoy better status than the other ones. On the other hand، the measures relating to capital (economic)، public participation (management) and member awareness of socioeconomic nature of cooperatives hold the highest weight from rural ecotourism point of view. The results also indicate that there is a significant relation between the quadruple dimensions. Moreover، the cooperative improvement solutions to rural ecotourism could be categorized into three groups i.e. supportive-training; communicationalwelfare; and information-planning which explain about %88 of the variance.