چکیده:
تحقیق حاضر با عطف توجه به رویکردهای نظری و پژوهش هایی تجربی که به جنبه های غیرآموزشی فرآیند تحصیل و تاثیر آنها بر پیامدهای تحصیلی تاکید داشته اند، سازمان یافته است. بدین اعتبار با تاکید بر مفاهیمی نظیر دلبستگی تحصیلی، احساس اشتراک، کنترل تحصیلی و به طور کلی ساز و کارهایی که دانشجویان برای انطباق و به ویژه سازگاری روانی ـ اجتماعی با دانشگاه به کار می برند، تاثیر جامعه پذیری دانشگاهی بر انگیزش تحصیلی دانشجویان بررسی شده است.
در پژوهش حاضر با استفاده از دو پرسشنامه انگیزش تحصیلی (AMS) مبتنی بر نظریه خودمختاری و پرسشنامه تاکتیک های جامعه پذیری در دانشگاه بر پایه آراء وایدمن، بوگلر و سامیچ، رابطه بین دو متغیر مذکور بررسی می شود.
نمونه این تحقیق را 307 نفر از دانشجویان شاغل به تحصیل در غالب رشته های تحصیلی دانشگاه شاهد (اعم از پزشکی و غیرپزشکی) تشکیل می دهند.
نتایج تحقیق به طور کلی رابطه معنی دار بین نوع انگیزه تحصیلی با سنخ جامعه پذیری دانشگاهی و نقش تعدیل کننده متغیر جنسیت در این رابطه را تایید می کند. این نتایج نشان می دهد که بیشترین میزان پیشرفت تحصیلی در بین دانشجویانی مشاهده می شود که انگیزش تحصیلی آنها درونی و سنخ جامعه پذیری شان علم گرایانه است، این رابطه بین دختر ها قوی تر است، در حالی که کمترین میزان پیشرفت تحصیلی مربوط به دانشجویانی است که بی انگیزه و جامعه پذیری شان نیز دانشجویی گرایانه است. این رابطه بین پسر ها قوی تر است.
The present research has been organized based on theoretical approaches and experimental investigations that deal with non-educational aspects of educational process and their impacts on the educational outcomes. Therefor، the effect of university socialization on educational motivation of students has been studied by emphasizing on concepts such as educational adherence، sense of communality، and educational control and generally speaking on mechanisms that students use for psychological and social adaption with university environment. Two questionnaires have been used to garner the data for the present study: educational motivation (AMS) based on theory of autonomy; and questionnaire of tactics of socialization and the relationship between the two variables are explained with the help of the ideas of Wideman، Bolger and Somech. The sample of the present study was constituted of 307 students from all educational disciplines of the Shahed University (including medical and non-medical students). The findings of the research show that there is significant relationship between the type of educational motivation and that of university socialization on the one hand and the mediatory role of gender on the other. The result also shows that the students with inner motivation and scientific socialization have the highest level of academic achievement. This relation is stronger among the girls compared to the boys، while the lowest level of academic achievement belongs to students who are without motivation and their socialization is student oriented. This relation is stronger among boys.
خلاصه ماشینی:
"این نتایج فرض جهتدار بودن فرضیه اول تحقیق را نیز به تأیید میرساند و مشخص میکند که سهم جامعهپذیری علمگرایانه از جامعهپذیری ابزارگرایانه در بهبود پیشرفت تحصیلی بیشتر است درحالیکه اصولا و به لحاظ آماری جامعهپذیری دانشجوییگرایانه،تأثیری بر افزایش پیشرفت تحصیلی ندارد،ضرایب همبستگی جزئی منعکس در همین جداول نیز تأثیر خالص هریک از سه سنخ جامعهپذیری دانشگاهی را بر پیشرفت تحصیلی نشان میدهد که مقدار فوق برای جامعهپذیری علمگرایانه،ابزارگرایانه و دانشجوییگرایانه به ترتیب عبارتاند از 0/61، 0/24 و 0/06.
از بالا به پایین به ترتیب سنخهای جامعهپذیری دانشگاهی علمگرایانه،ابزارگرایانه و دانشجوییگرایانهo} (به تصویر صفحه مراجعه شود) آخرین بخش نتایج ارائهشده در جدول شماره 5 بیانگر این است که در معادله رگرسیون جامعهپذیری دانشجوییگرایانه مقدار ضرایب تأثیر استانداردشده سطوح انگیزش درونی، بیرونی و بیانگیزگی به ترتیب برابر با 0/15،0/06 و 0/61 است که سطح معنیداری آنها نیز به ترتیب عبارتاند از 0/002،0/02 و 0/0001.
پیشنهادها تحقیق حاضر برپایه نتایج پیشگفته دو پیشنهاد عمده ارائه میکند: نخست با توجه به نقش مثبت و مؤثر جامعهپذیری تحصیلی در عملکرد تحصیلی موفق دانشجویان و رابطه مستقیم آن با انگیزش تحصیلی آنها پیشنهاد میشود در هریک از سطوح سیاستگذری و برنامهریزی آموزش عالی،مدیریت مراکز و مؤسسات دانشگاهی و تعاملات اساتید با دانشجویان تمهیداتی به منظور افزایش حس دلبستگی و تعلق تحصیلی دانشجویان به ویژه از طریق زمینهسازی برای مشارکت اجتماعی روزافزون آنها در فعالیتهای آموزشی و فرهنگی و اجتماعی مرتبط با دروس و رشته و دانشگاه محل تحصیلشان،به اجرا گذاشته شود."