چکیده:
نام «سلیمان» در قرآن و کتاب مقدس آمده است. قرآن حضرت سلیمان را از بندگان صالح وانبیای مرسل خوانده که به او علم و حکمت داده شده است. واژه حکمت بیست بار در قرآن به کار رفته و بر لقمان، داوود، تعلیم پیامبر و قرآن اطلاق شده است. قرآن، پشتوانه حکومت سلیمان را «دانایی» و آن را زیربنای تحول و دگرگونی در جامعه انسانی میشمارد و از قدرت فوقالعاده حضرت سلیمان سخن میگوید، نه از وسعت کشورش که همه دنیا را گرفته بود.اما بنیاسرائیل سلیمان را از پادشاهان خود میداند. دولت و حکمت سلیمان، سرآمد پادشاهانی بود که در اورشلیم سلطنت میکردند. قسمتهایی از عهد عتیق همچون کتاب امثال سلیمان، جامعه، حکمت سلیمان و غزل غزلهای سلیمان به سلیمان منسوب است.
The name of «Solomon» has been mentioned in the Quran and the Bible. The Holy Quran calls the Prophet Solomon as a righteous servant and a prophetic messenger who has been bestowed with knowledge and wisdom. The word «wisdom» is repeated in the Qur''an twenty times and refers to Luqman، David، the prophets'' teachings، and the Qur''an. The holy Qur''an believes that the Solomon''s government was based on «wisdom» and that this wisdom was the source of development and transformation in the human society. It speaks of Solomon''s extraordinary power not of the size of his country and government which extended to the whole world.
However، the Israelites believe that Solomon was one of their kings. Solomon was the king of kings and his wisdom and government was the superior wisdoms and governments of the kings who ruled in Jerusalem. Parts of the Old Testament such as the song of songs Ecclesiasters، the Proverbs are attributed to him.
خلاصه ماشینی:
"سالها دل طلب جام جم از ما میکردگوهر جام جم از کان جهانی دگر استگفتم این جام جهانبین به تو کی داد حکیممن چو مرغ او جم اندیشه مگسچو مستعد نظر نیستی وصال مجویبه سر جام جم آنگه نظر توانی کرد وانچه خود داشت ز بیگانه تمنا میکردتو تمنا زگل گوزهگران میداریگفت آن روز که این گنبد مینا میکردکی بود بر من مگس را دسترسکه جام جم نکند سود وقت بیبصریکه خاک میکده کحل بصر توانی کرد شهرت سلیمان نزد پیروان ادیان ابراهیمی، به دلیل وجود نام وی در کتاب مقدس و قرآن کریم است.
روز بعد، داوود به اوریا گفت: «چرا به خانه خود نرفتهای؟» اوریا پاسخ داد: «اکنون که صندوق عهد خدا و سپاه بنیاسرائیل و افسران و سربازان در صحرا اردو زدهاند، آیا سزاوار است من به خانه بروم و با زنم به عیش و نوش بپردازم و با او بخوابم؟ به جان تو سوگند که این کار را نخواهم کرد.
(نساء: 163) علاوه بر این، قرآن کریم از پیامبرانی همچون ابراهیم، اسحاق، یعقوب، نوح، داوود، ایوب، یوسف، موسی، هرون، زکریا، یحیی، عیسی، الیاس، اسمعیل، الیسع و لوط، با عنوان هدایت یافتگان، نیکوکاران و شایستگان یاد میکند و حضرت سلیمان را در ردیف آنان قرار داده، میفرماید: «و به او اسحاق و یعقوب را بخشیدیم، و همه را به راه راست در آوردیم، و نوح را پیش از آن راه نمودیم، و از نسل او داوود و سلیمان و ایوب و یوسف و موسی و هارون را هدایت کردیم و اینگونه نیکوکاران را پاداش میدهیم»."