چکیده:
به دلیل ربط وثیق با هدف اصلی قرارداد انتقال فناوری، «تعهد به تحقق انتقال» یکی از مهمترین تعهدات انتقالدهنده است. همچنین با بررسی قواعد عمومی قراردادها، تحلیل عرف معمول در بازار تجارت فناوری و برخی مقررات حقوق داخلی و چند کشور دیگر، چند نتیجه مهم دیگر آشکار شده است. نخست اینکه این تعهد محور تمام تعهدات انتقالدهنده در برابر انتقالگیرنده است. دوم اینکه تعهد مزبور از جمله شروط اصلی ضمنی و مفروض قرارداد است و به همین علت، تصریح به آن لزومی ندارد. سوم آنکه به منظور تحقق این تعهد، تعهد مهم دیگری به نام وارانتی بر عهده انتقالدهنده قرار میگیرد. همچنین درمورد تعهد به وارانتی، نشان داده شد که تنها برخی از اجزای تعهد به وارانتی از مصادیق شرط ضمنی محسوب میشود و برخی دیگر باید به نحو صریح در قرارداد مورد توافق طرفین قرار گیرد. علاوه بر این، مطالعه حاضر نشان میدهد که تعهد اصلی متقابل انتقالگیرنده، تعهد به پرداخت مابهازای تعهد به انتقال است. این تعهد به سه روش انجام میشـود. پرداخت مبلغی یکجا، پرداخت حـقالامتیاز و ترکیبی از این دو. ضمنا چنانچه در روش پرداخت، حقالامتیاز جاری پیشبینی شده باشد از این نظر که منافع انتقالدهنده را برای سالیان متمادی با درست کارکردن فناوری به نفع انتقالگیرنده گره میزند، برای انتقالگیرنده مناسبترین روش خواهد بود. علاوه بر تعهدات فوق، تعهداتی مانند رعایت محرمانگی، محدودیتهای سرزمینی، دفاع در برابر ادعای مالکیت نسبت به فناوری موضوع انتقال ویا نقض حقوق ناشی از آن از سوی اشخاص ثالث، همگی از تعهدات مهم قرارداد مذکورند؛ هرچند نمیتوان آنها را مصداق تعهدات اصلی و محوری این قرارداد توصیف کرد.
خلاصه ماشینی:
در کنار بیان نکات مهم مذکور، برای اجرای درست این تعهد لزوما باید سه پایه ای که انتقـال فناوری بر آنها استوار است و از جمله تعهدات اختصاصی انتقالدهنده به حـساب مـی آینـد بـه نام اسناد، آموزش و کمکهای فنی ، هر کـدام در مـادهای جداگانـه تـشریح و توصـیف شـده و جزئیات اجرایی این تعهدات دقیقا معلوم و بیان گردد؛ زیرا فقدان هر کدام موجب می شود ایفـای 1 تعهد، به نحو مورد نظر محقق نگردد و بنابراین ، اعتبار قرارداد از نظر حقوقی مخدوش شود.
پرسش اول؛ اگر در حین اجرای قرارداد، فناوری موضوع قرارداد بی اعتبار شد یا معلوم شـود بـی اعتبـار بوده، چه حقی برای انتقالگیرنده ایجاد می شود و چه مسؤولیتی به عهـده انتقـالدهنـده خواهـد بود؟ در کامن لا در پاسخ به این پرسش گفته شده: تـضمین نـسبت بـه مالکیـت موضـوع قـرارداد به عنوان یک حق شخصی برای اطمینان از درستی و صحت آن، چیزی اسـت کـه انتقـالگیرنـده برای آن معامله می کند و مجوز درمورد آن اخـذ مـی کنـد.
اگر قرارداد انحصاری باشـد تعهـد از ایـن جهـت که فناوری موضوع قرارداد در محدوده سرزمینی معین شده در قرارداد نباید به اشخاص ثالـث انتقال یابد، واگذار شود ویا اجازه بهرهبرداری برای دیگـران صـادر گـردد و همچنـین تعهـد بـه این که خود مالـک فنـاوری هـم نبایـد در آن محـدوده سـرزمینی فعالیـت کنـد از جملـه تعهـدات انتقالدهنده در این باره است ؛ اما اگر قرارداد منحصر به طرفین ٢ باشد انتقالدهنده، تنهـا متعهـد ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ١.