خلاصه ماشینی:
"است و تنها در 3 مقالهء زیر به مسایل تاریخی و ادبی پرداخته است: *«ترکستان جدید و قدیم»،نوبهار،2(شعبان 2331):/25 1-2 *«تنها اثری از ایران قدیم(یا روز نوروز)»،نوبهار،2(جمادی الاول 3331):1/281 *«مرگ جرجی زیدان»،نوبهار،2(شوال 2331):1/27 (به تصویر صفحه مراجعه شود) از راست:سعید نفیسی،محمد اسحاق،علی اکبر دهخدا و بهار این موضوع نشان میدهد که التهابات سیاسی در این دوره به حدی است که بهار کمتر توانسته به تحقیقی جدی در زمینههای ادبی و تاریخی دست یازد و بیشترین نوشتههای او بنابر مقتضیات سیاسی روز نگاشته شده است.
بهار تدریس خود را از همین سال در دانشسرای عالی مجددا شروع کرد و عهدهدار تدریس موادی مانند:«زبان و ادبیات ایران پیش از اسلام»،«سبک شناسی»،«دستور زبان فارسی»و«شعرشناسی»شد که این کار را به عنوان مهمترین فعالیت علمی خود،تا پایان این دوره یعنی خروج رضا شاه از ایران(شهریور 0231)ادامه داد71.
این دورهء دوازده ساله از زندگی بهار به لحاظ خلق آثار بیشمار در زمینههای ادبی و تاریخی،از دیخشانترین سالهای زندگی علمی او به شمار میرود،چرا که شرایط سیاسی در این دوره به گونهای بود که رضا شاه(حاکم مطلق العنان ایران)هرگونه اندیشهء سیاسی و اجتماعی را در نطفه خفه کرده و فعالیتهایی اینچنین را منحصر به تمجید خود یا تحکیم پایههای حکومت پهلوی ساخته بود.
آثار بهار در این دوره شامل مقالات و کتابهایی است که همگی در زمینههای ادبی و تاریخی میباشد و (برخلاف دورههای قبل)تنها یک یا دو مقاله به مسایل اجتماعی و سیاسی مربوط میشود.
از میان کتابها میتوان از آثار زیر نام برد: *سبکشناسی نثر یا تاریخ تطور نثر فارسی(هرچند این کتاب در سال 1231 در تهران چاپ شد ولی اصل آن،تقریرات بهار در دانشگاه بود که در دورهء چهارم زندگی وی صورت پذیرفته بود)."