چکیده:
شناخت درست و دقیق نقاط قوط و ضعف تفسیر نویسان و بیان شایستگی ها و یایستگی های مفسر قرآن در عرصه پرمخاطره تفسیر کلام وحی و قرآن پژوهی، تحلیل تفاسیر موجود و بازکاوی مباحث و اندیشه های مطروحه در آنها را می طلبدو من وحی القرآن از متاخرین مجموعه های گرانسنگ و پرارج تفسیر قرآن کریم است که خامه فقیهی مجتهد و متفکری مبارز، نگاشته شده است. در این مقال باسیری اجمالی در این موسوعه تفسیری روشن می شود که مهم ترین شاخصه های روش و گرایش تفسیری مولف آن، تفسیر درجهت تربیت مخاطبان و تطبیق آیات و مفاهیم قرآن با زبان و اصطلاحات عصر حاضر است. علاوه بر آن پاره ای از اندیشه های مطروحه در این تفسیر را تحلیل کرده ایم.
خلاصه ماشینی:
"چه،ضرورت خارج کردن قرآن و حوادث و مباحث مطروحه در آن از حالت تاریخی صرف و تبدیل آن به توشه و توانی پیدرپی نوشونده و همگام با تحولات زمان از توصیههای مؤکد و مستمر وی به هنگام تفسیر آیات قرآن است؛(فضل الله 1419:ج 5،289؛ج 24،143)به علاوه مؤلف من وحی القرآن خود نیز از پیگیری چنین هدفی در نگارش من وحی خبر میدهد و مدعی است که:«تفسیر وی تفسیری عصری است که با زبان و اندیشههای زمانه سخن میگوید»{P1P} همانگونه که پیشتر آمد علامه فضل الله در باب منهج بیانی قرآن در موضوع «بطون و تأویل»آیات معتقد به تعمیم و توسعه مدلول و مصادیق آیات و عدم انحصار آنها در همان معانی ظاهری و لفظی است؛همچنانکه وی با رمزی و معمایی دانستن تأویل و بطن آیات مخالف است!لذا مقصود از بطون آیات و تأویل آنها را مصداقها و موارد جدیدی میداند که در عصور آینده منطبق بر آن آیات شکل میگیرد؛برایناساس یکی از باارزشترین موارد تفسیر زمانگرا در من وحی،تعمیم مصادیق آیات به موارد مشابه و جدید است که این امر نقش ارزندهای در پیوند قرآن با زمان حاضر دارد."