خلاصه ماشینی:
"بعلاوه خواجه نه تنها بسیاری از رجال علم و فلاسفه و منجمین و ریاضیدانان را از گوشهء انزوا و عالم گمنامی بیرون آورد و بتن خسته و خاطر افسرده آنها نیرو بخشید و با کمک آنان دانشگاه عظیم مراغه را بوجود آورد،بلکه از هنگامیکه آن مرد عالیقدر بدربار مغول راه یافت مخصوصا بعد از فتح بغداد،پناه گاه خوبی برای تمام شخصیتهای اسلامی بود، چنانکه در مطلع الشمس از کتاب تجارب السلف نقل میکند که ابن ابی الحدید معتزلی شارح نهج البلاغه و برادرش موفق الدوله که هردو از دانشمندان اهل سنت بودند در فتح بغداد بدست جمعی از مغولان گرفتار شدند،نزدیک بود آنها را بقتل رسانند،ولی خواجه نزد هلا کو از آنها شفاعت نمود و هردو از خطر مرگ نجات یافتند.
همچنین آمدن ابن میثم بحرانی مؤلف شرح نهج البلاغه فیلسوف و دانشمند نامی شیعه به بغداد و احترامی که نزد عطا ملک جوینی سنی مذهب کسب کرد و استخدام بهاء الدین علی بن عیسی اربلی مؤلف کشف الغمه در امر دیوان بغداد در عصر حکومت عطا ملک،و توجه عماد الدین طبری مؤلف کتاب کامل بهائی به اصفهان و موقعیتی که نزد پسر صاحب دیوان یافت و تشیع بسیاری از رجال نامی خاندان جوینی؛نقابت سید بن طاوس بامر هلا کو خان در سال 661؛تعمیراتی که صاحب دیوان در مشاهد مشرفه نمود و نهر آبی که در نجف پدید آورد و حفظ شهرهای شیعه نشین از حمله و غارت مغولان،همه و همه از پرتو وجود خواجه عالیمقام بوده که با همهء کناره گیری از جرگهء سیاست و عدم دخالت در امور مملکت دارای چنان شخصیت علمی و روحانی بود که شاه و رجال دولت و پیروان هر مذهب و ملت پاس احترام او را نگاهداشته از هیچگونه خدمت و تأمین مقاصد او مضایقه نمینمودند."