چکیده:
هدف این پژوهش، بررسی اثر انتشار گزارشهای مالی بر نقدشوندگی سهام در بورس اوراق بهادار تهران است. برای این منظور، نقدشوندگی بازار سرمایه در هفت روز معاملاتی قبل از رویداد (انتشار گزارشهای مالی) با هفت روز معاملاتی بعد از رویداد مورد مقایسه قرار گرفت. برای این پژوهش از اطلاعات 57 شرکت طی دوره 1385-1381استفاده شده است. نقد شوندگی سهام در این پژوهش با استفاده از سه شاخص اندازه گیری گردیده است. همچنین برای آزمون فرضیههای پژوهش، هر دو روش مقطعی و تجمعی به کار رفته است. نتایج آزمون فرضیههای پژوهش نشان میدهد که بین میانگین شکاف نسبی قیمت قبل و بعد از انتشار گزارشهای مالی تفاوت هست. همچنین بین میانگین عمق قیمتی سهام قبل و بعد از انتشار گزارشهای مالی تفاوت هست. با این حال، بین میانگین دفعات گردش سهام قبل و بعد از انتشار گزارشهای مالی تفاوتی نیست.
خلاصه ماشینی:
"در این حالت افزایش سطح عدم تقارن اطلاعاتی از طریق گسترش تفاوت دامنه قیمت درخواستی خرید3و پیشنهادی فروش4 سهام نشان داده میشود و بازار گردانها5 از افزایش این تفاوت برای جبران ریسک گزینش مغایر بهره میگیرند؛ به عبارت دیگر، حضور افراد ناآگاه در بازار سرمایه این امکان را فراهم میسازد تا سرمایهگذاران حرفهای میزان بازده بیشتری به دست آورند (قائمی، 1384).
یعنی انتشار گزارشهای مالی در این سالها دارای محتوای اطلاعاتی برای سرمایهگذاران بوده و باعث افزایش یا کاهش قیمت مبادلات شده است ولی در بقیه سالها تفاوت بین میانگین شکاف نسبی قیمت به عنوان معیار نقدشوندگی سهام در دوره قبل و بعد از رویداد معنیدار نیست این در حالی است که بررسی به صورت مجموع سالانه با سطح معنی داری 001/0 و آماره 374/3- به پذیرش فرضیه H1 و وجود تفاوت معنیدار بین شکاف نسبی قیمت در دوره قبل و بعد از رویداد منجر گردید؛ یعنی در مجموع با ضریب اطمینان 95% میتوان ادعا کرد انتشار گزارشهای مالی، محتوای اطلاعاتی دارد و واکنش سرمایهگذاران را نسبت به تغییر قیمت برمیانگیزاند.
نتایج پژوهش با روش مجموع سالها، با ضریب اطمینان 95% ، وجود تفاوت معنیدار بین شکاف نسبی قیمت و عمق سهام را در دوره قبل و بعد از رویداد نشان داد؛ بدین معنی که انتشار اطلاعات مالی، نقدشوندگی سهام و واکنش سهامداران را در خصوص تغییر قیمت و حجم مبادلات برمیانگیزد و در فرآیند تشکیل قیمت عامل مربوطی به شمار میآید."