خلاصه ماشینی:
"سرسخنآسیبشناسیآموزش تایخدر نخستین مراکزآموزش عالی ایران و برخی ملاحظات پیرامون وضعیت کنونی درس تاریخ در دانشگاهها دکتر محمد رضا عسکرانی* کیده {IBبا شروع آموزش آکادمیک تاریخ،افق تازهای در آموزش این رشته پایدارشد؛لیکن تدریس تاریخ از آغاز با دشواریهایی روبهرو بود و اکنون نیزبا چالشهایی همراه است.
اهمیت این رشته به اندازهای است که برای آموزش آن ازسه سالگی نیز طرح درس مینویسند و برای علاقهمند کردن کودکانبرنامهریزی میکنند (O'Hara,2002) ؛لیکن با وجودی که بیش از یکصدسال از آموزش رسمی درس تاریخ میگذرد،به نظر میرسد هنوز جایگاهآن در نظام تعلیم و تربیت ایران به درستی تعیین نشده و با شأن و منزلتکشوری با تمدن چند هزار ساله و تاریخی شناخته نشده متناسب نیست.
(صدیق،1342:368)اینکه دانشآموختگان دانشسرای عالی و دانشگاه تهران تا چه اندازه در به کارگیری اصول نوین تعلیم و تربیت برایآموزش تاریخ موفق بودند و تحصیلات دانشگاهی رشتهی تاریخ در سالهای بعد،به چه میزان در توسعهی کیفی آموزشتاریخ اثر گذاشته،موضوع پراهمیتی است که به مطالعهی روندی و مقایسهی تطبیقی برون دادهای نظام آموزشی در طیسالهای متمادی نیاز دارد؛ولی میتوان حدس زد که شروع آموزش تاریخ در مراکز عالی و دانشگاهی،دستکم نیاز بهمنابع جدید درسی را افزایش داد و کتابهای درسی تاریخ با سطوح بالاتر به رشتهی تحریر درآمدند.
میشود حدس زد به دلیل اینکه از ابتدا دبیران جعرافیای دار الفنون و برخی مدارس دیگربه تدریس تاریخ هم علاقه نشان دادهاند،تلفیق این دو رشتهی متفاوت را طی سالهای متمادی به صورت یک سنتدرآورده باشد؛شاید همشیوهی تدوین برخی از اولین کتابهای درسی تاریخ چنین پنداری را ایجاد کرده است."