خلاصه ماشینی:
"در ادامۀ نشست آقای دکتر شیخ رضایی با توجه به صحبتهای خانم دکتر هدایتی ذکر دو نکته را حائز اهمیت دانست و افزود این برنامه هم مانند هر برنامۀ دیگری دستخوش تغییر و تحولات و پیشرفتهایی بوده و به دلیل تنوع جغرافیایی که در کشورهای مختلف وجود دارد،نسخههای بومی هم ایجاد شده و اگر قرار باشد خود برنامه تبدیل به یک محک و استاندارد غیر قابل انعطافی بشود که عدهای به آن ارجاع دهند،در واقع نقض غرض است؛چرا که هدف از طراحی برنامه این بود که از صلب شدن آموزهها جلوگیری شود.
عضو هیئت علمی انجمن حکمت و فلسفه ایران افزود:برنامۀ p4c در 30 سال گذشته تحت تأثیر و مانند بقیۀ حوزههای اجتماعی تغییر و رشد کرده و با بیان اینکه یکی از مؤلفههای اخلاق در این برنامه متأثر از حوزۀ اخلاق فمنیستی است به توضیح آن پرداخت؛ وی نوع و جنس نگاه زنها را به اخلاق متفاوت از مردان دانست و افزود:اینگونه مطرح میکنند که مردان به اخلاق به شکل یک فعالیت قانون محور نگاه میکنند،یعنی باید اصول موضوعۀ نقد ناپذیر حتمی بدیهی اخلاقی وجود داشته باشد و بقیۀ مسائل را از آن استنتاج کرد که به نحوی اخلاق حکم محور است.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) در ادامه با توجه به طرح مسأله آقای دکتر ناجی مبنی بر اینکه استقبال از برنامه در ایران ناشی از انگیزههای موجه و غیر موجه است و باید آن را آسیبشناسی کرد،خانم دکتر هدایتی به شرح مشکلات و آسیبهایی پرداخت که همزمان با استقبال از برنامه با آن مواجه شدهایم؛ایشان به استقبال شتابزدۀ علاقمندان اشاره کرد و افزود هر برنامۀ نوپایی بدنۀ آسیبپذیر هم خواهد داشت و برنامۀ p4c علی رغم ظاهر ساده و جذابش،درونی بسیار پیچیده دارد و از آنجا که مربیگری p4c بسیار سخت است،نبایدسادهانگارانه به آن نگریست و نیازمند دانش پایه و نظری خیلی خوب و مهارت بسیار بالا است."