خلاصه ماشینی:
"طبقهبندی متنی نیز شامل دو روش است؛ روش حنفیها که متضمن عبارت متن،اشارت متن،دلالت متن و اقتضای متن است؛و روش شافعیها که دلالت را به دلالت اقتضاء،دلالت اشاره،دلالت تنبیه و ایماء و دلالت مفهوم تقسیم میکند یونس علی براین باور است که در مطالعات اصولی،دو روش مختلف مخاطبه(ارتباط)وجود دارد؛«روش جمهور که اشاعره، پیروان ابو حنیفه و معتزله از آن پیروی کردند و روش سلفی که حنبلیها برجستهترین دنبالهروان این روش بودند و معمولا به سلف منسوب میشوند.
12 یونس علی معتقد است که اصولیان برتفکیک معنا و مراد تأکید میکنند،اما نگارندۀ این سطور براین باور است که اصولیان معنای وضعی و مراد را از هم تفکیک میکنند و اصطلاح معنا را به طور مطلق برای دلالت برآنچه از لفظ خواسته میشود،به کار میبرند.
قرینه از دیدگاه اصولیان یا صارفه است که برعدم امکان حمل معنای ظاهری لفظ دلالت دارد(و به عبارت دیگر کلام را از معنای حقیقی به معنای مجازی آن سوق میدهد)و یا هادیه (معینه)که شنونده را به معنای مراد گوینده هدایت میکند.
دکتر یونس علی در فرآیند حمل دو امر مبادی و اصول را از هم تفکیک میکند:«از مهمترین تفاوتهای اصول و مبادی این است که مقصود از اصول توصیف گفتمان در صورت آرمانی است که با وضع سازگاری دارد،در حالی که منظور از مبادی توصیف رفتار گویندگان و شنوندگان در اثنای ارتباط است.
نتیجهگیری به طور کلی کتاب دکتر محمد یونس علی گام مهم و پیشرویی در پیوند زدن علوم زبانشناسی و علم اصول فقه به شمار میرود و پژوهش متمایزی در این زمینه است."