خلاصه ماشینی:
"شدت عمل مشرکان در آغاز اسلام بیش از اهل کتاب بود،ولی از آنجا که عقائد آنان باطل و بمنزلهء ظلمت در مقابل نور بودند-لذا-در برابر منطق قوی ونیرومند اسلام بزانو در آمدند بسیاری از آنها پیرو آئین حق گردیدند،و گروهی متواری و یا در صحنههای جنک جان سپردند و طلیعهء اسلام مقارن با زوال و سقوط دولت شرک گردید،لکن پیروان آئینهای آسمانی پیشین بااینکه تورات و انجیل را در اختیار داشتند که قرآن درباره آنها میفرماید انا انزلنا التوراة فیها هدی و نور،و آتیناه الانجیل فیه هدی و نور (مائده44 و 46)و شایسته بود که همین گروه پیشقدم در پذیرفتن آئین آسمانی باشند که کتابهای دینی آنان بشارت آنرا داده است،-مع ذلک-از آنروزیکه ستارهء اسلام طلوع نموده تا امروز که بیش از چهارده قرن میگذرد؛همواره این آئین پاک از طرف این گروه مورد حمله قرار گرفته است.
آئین پیروز بر تمام آئینها دین اسلام است آیهی سیوسوم بحکم جمله لیظهره علی الدین کله،در آنروز به رسول اکرم و عموم مسلمانان نوید داد که پیروزی نور خدا(اسلام)بر تمام ادیان قطعی و خلل ناپذیر است1ولی مقصود از این غالب بودن چیست؟،گاهی تصور میشود که منظور پیروزی اسلام است از نظر منطق و استدلال؛که تمام ادیان و ملل جهان در برابر منطق قوی قرآن بزانو در میآیند،ولی بیشتر مفسران براینند که مقصود همان انتشار و نفوذ آئین اسلام است در تمام اقطار بطوریکه عظمت و غالبیت آن بر تمام ادیان واضح و روشن گردد،ولی آنان در ظرف تحقق این خبر قطعی اختلاف دارند،اما با این اختلاف معتقدند که نتیجهء این دو همان تحریک و ترغیب مؤمنان است که در راه اعتلاء و سربلندی و نفوذ آن بکوشند،زیرا بدانند که ارادهء خللناپذیر خدا بر این تعلق گرفته است که آئین حق خود را بدست شما مؤمنان در روی زمین انتشار دهد."