چکیده:
بررسی آثار منظوم ادب پارسی در ارتباط با یهودیان، گذشته از این که ما را با نحوهی تفکر شعرا و سخنوران در مورد یک
گروه اقلیت فکری و مذهبی آشنا میکند، میتواند ما را به درک بهتر اوضاع زندگی یهودیان آن دورهها رهنمون سازد. آثار این
بزرگان که در واقع، بخش مهمی از هویت ملی و فرهنگی ما را تشکیل میدهد، ارزش زیادی در درک صحیح الگوهای رفتاری
دارند. داشتن تساهل و تسامح در برخورد با افکار و عقاید مخالف فکری و مذهبی، پرهیز از جزماندیشی و اختلافات فرقهای و
عقیدتی و همچنین پرهیز از ظاهربینی و درک حقیقت موجود در هر دین و آیینی اساس فکر و اندیشهی پدیدآورندگان این آثار
است.
خلاصه ماشینی:
"بررسی آثار منظوم ادب پارسی در ارتباط با یهودیان، گذشته از این که ما را با نحوهی تفکر شعرا و سخنوران در مورد یک گروه اقلیت فکری و مذهبی آشنا میکند، میتواند ما را به درک بهتر اوضاع زندگی یهودیان آن دورهها رهنمون سازد.
قرآن دربارهی آنان میگفت که یهودیان علیرغم اینکه میدانستند محمد حق است و همان طور که فرزندان خود را میشناختند، حقانیت دین اسلام را نیز به همان نسبت میشناختند،17 ولی با این حال، مخالفت میکردند.
گاه میدوخت یکی را به کتف بر عسلی گاه میبست یکی را به میان بر زنار29 کرده دوش یهود را تهدید احتساب سیاستش به غیار30 نظامی مینویسد: زرد قصب خاک به رسم جهود کاب چوب موسی ید بیضا نمود31 شواهدی از خاقانی: فلک را یهودانه به کتف ازرق یکی پارهی زرد کتان نماید32 گردون یهودیانه به کتف کبود خویش آن زرد پاره بین که چه پیدا برافکند33 نخل به جنبش آمده گر نه یهود شد چرا پارهی زرد بر کتف دوخت بدان مشهری34 بیتی از مسعود سعد سلمان: تا یهودی گشت باغ و جامهها پوشید زرد مینیارد زند خواندن زند و اف زند خوان35 و مجدهمگر نیز طی ابیاتی به بستن اغیار از سوی جامعهی یهود موصل اشاره دارد و این بیانگر آن است که موصل در آن زمان یکی از مراکز مهم یهودی بوده است.
شعرا در گفتار و کردار خود، مردم را به تشنج و اختلاف فرقهای و مذهبی دعوت نمیکردند، از نظر آنان چنین جنگهایی زشت و ناپسند بود و اگر در آثار ادبی از یهود و فعل یهودی انتقاد میشود، به خاطر این است که انسان را به مسیر انسانیت و اخلاق سوق دهد."