خلاصه ماشینی:
"استادانی بودهاند که باید نوشتههایشان رابارها خواند و در مفاهیم آن تعمق و تفکر کرد و دستورها و تجویزهای این استادان پس از گذشتقرون بهیچوجه ارزش خود را از دست نداده است......
اگر«پینل»نتوانست در کتاب«نشانهشناسی فلسفی»{o1o}از آن افراط عصر اجتناب کند،در عوض در سایر کارهای خود درکتاب پزشکی روانی{o2o}بخوبی خود را از جریانات عصر دور داشته فقط مشاهدات بالینی رامنظور کرده و با وجود میل و ذوق خاصی که در ردهبندی و نامگذاری داشته است جای کمیبه مسائل نظری و تئوری اختصاص داده است.
پینل بخوبی از آنچه که پیش از وی دربارهی{o(1)- euqihposolihp eihpargoson aL o} {o(2)- elatnem eniced?em aL o} {o(3)- ert?eciB o} {o(4)- enummoC aL o} {o(5)- stcepsus sed ioL aL o} {o(6)- er?eirt?eplaS o} {o(7)- er?eibroC o} بیماریهای روانی کرده بودند آگاه بود و هرگز فریب وعدههای توخالی معجزهگران درمان را(که تمام داروهای موجود و ممکن را بکار برده و تجویز میکردند)-نخورد و همیشه توصیهمیکرد در بکار بردن دارو بسیار باید احتیاط و خودداری کرد.
در نامهای کهبتاریخ 16 نوامبر 1792 به برادرانش«پیر»و«لوئی»نوشته چنین میخوانیم:«هنر درمان وشفا دادن از تمام هنرها بهتر و بیشتر در پناه معایب و مفاسد انسانی است و در هر نوع رژیم و حکومتانقلابی یا امپراطوری هرگونه باشد همیشه بیماری و علیلی وجود دارد و بنظر میرسد که در اوضاعدگرگونه شده فعلی هم آموزش و پرورش پزشک و جراح در یک سازمان انجام خواهد شد و شغلپزشکی از این عمل بیشتر قابل احترام خواهد شد.
این است عباراتی که با آن پینل برنامه نیکی و خیریه خود را بیان میکند:«در پزشکی،همچنانکه در تمام علوم دیگر،باید به قضاوت سالم،عقل طبیعی،ذهن خلاق و مخترعخیلی اهمیت داد."