خلاصه ماشینی:
"تا هشت سال دیگر تمدید شد و قرارداد جدیدی در پنج فصل تنظیم گردید که فصل اول آن از این قرار بود: ''''تجارتخانهء کوسیس و تئو فیلاکتوس،از طرف دولیه علیهء ایران مختار و مجاز است که از جنگلهای آستارا و گیلان و کلارستاق و کجور و مازندران و استرآباد از هر قبیل چوبآلات گرفته،حمل به خارجه نماید.
در عریضهء مورخ 26/3/1311 دو تن از پیشکسوتان صنعت شانهسازی کشور آمده است: ''''مقام محترم ریاست هیئت وزرای عظام-دامت بقائه!خاطر مبارکتان را مستحضر میداریم،این جانبان مشهدی حسین شانه چپان و مشهدی حسین شمشاد مهر دستی شانهساز،مدتهایی است زحمت کشیده و پشت در پشتی دارای صنعت شانهسازی هستیم و صنعت خود را تکمیل نموده،اینکه امروز محتاج الیه تمام نسوان ایران است و پسند خارجه است و هر ساله مقداری حمل بین النهرین و شامات است؛یکی از صادرات مملکت است و مصرف صنعت ما چوب شمشاد است و او هم مدتی است غدغن [میباشد]ادارهء فلاحت به ما اجازهء قطع چوب شمشاد نمیدهد در صورتی که مصرف سالیانهء ما جزوی است و از سایر چوبها امتحان نموده،بیمصرف شده است.
با این وجود، برداشتهای بیرویه از جنگلهای شمشاد،در خلال حدود یک قرن گذشته در چارچوب معاهدات تجاری و امتیازات انحصاری بهرهبرداری از این جنگلها توسط بیگانگان،آن چنان زیانی به ذخایر جنگلهای شمشاد وارد آورد که وقتی قانون حفاظت و بهرهبرداری از جنگلها و مراتع کشور در تاریخ 30/5/1346 به تصویب رسید و درختان جنگلی ایران از نظر اجرای این قانون اولویتبندی شدند،شمشاد در گروه درختان دارای اولویت اول برای حفاظت قرار گرفت."