چکیده:
تجربهء جنگ جهانی اول،بسیاری از متفکران و سیاستمداران جهان را برانگیخت تا برای جلوگیری از تشدید اختلافات و استقرار صلح و امنیت بینالمللی کمک کند.این اندیشه،پس از کنفرانس صلح و رسای عملی گردید.ایران نیز که به نوعی مستقیم یا غیرمستقیم مورد تهدید استعمار و تجاوز قرا گرفته بود،در اندیشهء حفظ استقلال پس از جنگ بزرگ بود؛لذا جامعهء ملل را ابزار مناسبی برای دستیابی به این مهم میانگاشت.موضوع مقالهء حاضر،چگونگی عضویت ایران در جامعهء ملل و اقداماتی است که از این طریق تا پایان جنگ دوم انجام گرفت.
خلاصه ماشینی:
"بزرگ بود؛لذا جامعهء ملل را ابزار مناسبی برای دستیابی به
عضویت ایران در جامعهء ملل و اقداماتی است که از این طریق
جهت تضمین صلح جهانی(طرح جامعهء ملل)گردید.
این کمیته،تصمیم گرفت ابتدا ایجاد جامعهء ملل را اعلام
واقع تاریخ رسمی تشکیل جامعهء ملل محسوب میشود.
امنیت بینالمللی بود که پس از جنگ جهانی اول برای
اول،این بود که ایران به عنوان یک دولت کاملا مستقل شناخته شود و از اعمال نفوذ قدرتهای بزرگ که ممکن بود به
نتیجه هیئتی از ایران برای شرکت در کنفرانس صلح پاریس
کشورهای متخاصم است و ایران رسما در جنگ جهانی اول
برای ایران دیده بود و میخواست با بستن قرار داد 1919 م.
با تشکیل جامعهء ملل،رسما از دولت ایران دعوت شد تا
اول جامعهء ملل شرکت کرد.
و تنها کشور مسلمان در جامعهء ملل حضور داشت و سرانجام
بر عقاید خود پای فشرد و از تأسیس جامعهء ملل استقابل کرد
متعددی به سفارتخانههای دول عضو جامعهء ملل ارسال کرد
ایران در جامعهء ملل انتخاب گردید.
ایران از اعضای دائم جامعهء ملل گشت.
دولت ایران در خلال فعالیت خود در جامعهء ملل،
مسائل مهمی را طرح کرد که مهمترین آنها عبارت بود از:الف-طرح شکایت ایران از شوروی
در این زمان دولت ایران به
نیز دبیر کل جامعهء ملل ارسال کرد و از وی خواست سایر
شورای امنیت سازمان ملل به دولت ایران دستور داد به
از دیگر تلاشهای جامعهء ملل-که به نوعی به ایران مربوط
آرشیو مؤسسهء مطالعات تاریخ معاصر ایران است.
(16)-جهت اطلاعات بیشتر،بنگرید به:ایران از جامعهء ملل تا سازمان ملل متحد،سید علی"