خلاصه ماشینی:
"بیارتباط بودن صادرات غیر نفتی و میزانواردات کالا،با بررسی ارقام کسری وارداتنسبت به صادرات بیشتر آشکار میشود:کسری دو سه میلیارد دلاری اوائل دهۀ 1350،جای خود را به کسرهایی داده است که حداقلآن 7 میلیارد دلار در سال 1367 و حداکثر آن جدول شماره 9 تجارت خارجی ایران در سالهای 70-1350 (به تصویر صفحه مراجعه شود)مأخذ: 1)رقمهای واردات تا سال 1368 از«اقتصادایران»،جدولهای شمارۀ 74 و 76 پیوست وسالهای پس از آن از گزارش اقتصادی وترازنامۀ سال 1370 بانک مرکزی صفحۀ 237.
در چنین شرایطی که ناشی از دگرگونیهایاقتصادی-اجتماعی داخلی زیر تأثیر عاملخارجی بویژه در عصر شرکتهای فراملیتی وافکار است،جایی برای پیدایش و رشد بخشخصوصی به معنای سرمایهداری مستقل وجودندارد:از یک سو،قدرت مالی دولت از نظردرآمدها و در نتیجه از نظر هزینههایش فوقامکانات داخلی به معنی ایجاد ارزش افزودۀپایدار افزایش یافته و از سوی دیگر،بخشخصوصی با وجود جمعآوری ثروتهای هنگفتدر مدتی اندک و با سادگی بسیار نقش خرد وکوچکتری در ایجاد امکانات مالی برای دولتبه عهده گرفته است و این به معنای نیازمندیفزونتر بخش خصوصی به دولت برایثروتمندتر شدن سریع و آسان و در نتیجه دور شدناز تولید و مشکلات و پیچیدگیهای آنمیباشد.
صرف نظراز کلان بودن ارقام این هزینهها نسبت بههزینههای جاری عمرانی پیش و پس از انقلاب وآثار ویرانگر آن بر تعادل اقتصادی کشور کهمسئلهای مهم ولی خارج از بحث کنونی است،دولت به نمایندگی از طرف ملت ایران(البته درمورد دولت پس از انقلاب این امر صادق است)ارقامی بدین هنگفتی را صرف برقراری نظم وامنیت میکند که مستقیم و غیر مستقیم بخشخصوصی از آن بهرهمند میشود،بدون این کهدر تأمین مالی این هزینهها با توجه به سهممالیاتها در درآمد دولت در سال 1372 که حدود20 درصد بوده است،مشارکت معنیداریداشته باشد."