چکیده:
در طول دههی گذشته موسسات آموزش.عال یبا تغییرات بیشماری در محیط درونی و بیروئی
مواجه شدهاند. بر همین اساس سیستم آموزش عالی در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه در حال بازتگری
و اصلاح است. این در حالی است که در یک جامعه دانش بر دانشگاه پژوهشی» نهادی کلیدی برای
نوسعهی اقتصادی و اجتماعی است. کشف دان جدید, توستهی نسل جدید پزوه شگران و بینلمللی شدن»
در کانون توجه دانشگاههای پژوهشی قرار دارد. از سوی دیگر امروزه فرآیند توسعهی دانشگاهی از اهمیت
خاصی د رآموزش عالی برخوردار است ,و مدیزیت.و پرنامهریز ی کلان سیستم دانشگاهی برای انطباتق دانشگاه
با پیچیدگیهای عصر حاضر ابزاری ضروّری است: فقاله ی "حاضر با هدف بازاندیشی نفقش مدیران دانشگاهها
در برنامهریزی توسعهی دانشگاهی و تدوین راهبردهای آتی دانشگاهها و موسسات آموزش عالی تدوین شده
است. این مقاله ضمن بررسی الگوهای برنامهریزی راهبردی در دانشگاهها و مراکز آموزش عالی جهان» به
مدل نوظهور جهانی دانشگاههای پزوهشی در قرن ۲۱ میپردازد. در پایان با بهرهگیری از ویزگیهای
دانشگاههای پژوهشی جهانی به ارائهی پیشنهاداتی به مدیران عالی دانشگاهها و آموزش عالی
کشور برای اتخاذ راهبردهای اساسی جهتگذا راز موقعیت کنونی اشاره میکند.
خلاصه ماشینی:
ضرورت برنامهریزی استراتژیک در آموزش عالی به این دلیل است که یکی ازگامهای اصلی دانشگاه برای بر طرف کردن مسائل و مشکلات خود میباشد.
توامندسازی هیأت علمی،توسعهیزیر ساخت کارآفرینی،مشارکت دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی با مؤسساتبین المللی،همکاریهای دانشگاهی بین المللی وجهانی،باز مهندسی ارتباط دانشگاه،دولت وصنعت،طراحی سیستم مدیریت دانش در دانشگاهها،پژوهش محوری و انجام پژوهشهایمشارکتی،واگذاری امتیاز برای نوآوری فنآوری و کسب و کارهای سودآوری همچونشرکتهای زایشی{o1o}شرکتهای پژوهشی،تنوع بخشی به درآمدهای مالی دانشگاه،گروهمحوری،میان رشتهای شدن فعالیتهای پژوهشی و آموزشی،رقابت دانشجویان،اعضایهیأت علمی و مدیران آموزشی،تلفیق عناصر پژوهش در برنامههای آموزش دانشجویان وتوسعهی زیر ساختهای فنآوری و آزادی علمی از جمله موضوعات راهبردی حرکت دانشگاهبه سمت دانشگاه پژوهشی است که مدیران دانشگاهها با درک استراتژیک در برنامههایتوسعهی دانشگاهی باید به آن توجه خاص داشته باشند.
ضرورت برنامهریزی استراتژیک در آموزش عالی به این دلیل است که یکی ازگامهای اصلی دانشگاهه برای بر طرف کردن مسائل و مشکلات خود میباشد.
3-توانمند سازی هیأت علمی،توسعهی زیر ساختهای کارآفرینی،مشارکتدانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی با مؤسسات بین المملی،همکاریهای دانشگاهیبین المللی و جهانی،باز مهندسی ارتباط دانشگاه،دولت و صنعت،طراحس سیستم مدیریتدانش در دانشگاهها،پژوهش محوری و انجام پژوهشهای مشارکتی،واگذاری امتیاز براینوآوری فنآوری و کسب و کارهای سودآور همچون شرکتهای زایشی،شرکتهایپژوهشی،تنوعبخشی به درآمدهای مالی دانشگاه،گروه محوری،میان رشتهای شدنفعالیتهای پژوهشی و آموزشی،رقابت دانشجویان،اعضای هیأت علمی و مدیران آموزشی،تلفیق عناصر پژوهش در برنامههای آموزش دانشجویان و توسعه زیر ساختهای فنآوری ازجمله موضوعات راهبردی حرکت دانشگاه به سمت دانشگاه پژوهشی است که مدیران دانشگاهها با درک استراتژیک در برنامههای توسعهی دانشگاهی باید به آن توجه خاصداشته باشند.