خلاصه ماشینی:
"با نگاه بهروند توسعۀ فیزیکی شهرها بویژه در نیمۀ دوم قرن حاضر،معلوم میگردد که این عنصر محدود(زمینهای قابل سکونت)تحتتأثیر عواملی چون ازدیاد جمعیت(رشد طبیعی و مهاجرت ازروستا به شهر)،ادغام روستاها در بافت فیزیکی شهرها،گستردگی وپرشمار شدن واحدهای تولیدی،خدماتی و مسکونی،تغییر الگویمصرف زمین،افزایش حرص و طمع انسانها،زمینخواری و سوءمدیریت و مانند آن با آهنگی سرسامآور کاهش مییابد.
توسعه فیزیکی نواحی شهری کشورهای توسعهیافته:وسعتکومونهای شهری2فرانسه،حدود 84 هزار کیلومتر مربع یعنی15/4 درصد وسعت کل این کشور است.
درحالی که در سال 1369 جمعیت شهرنشینکشورهای درحال توسعه کمتر از 35 درصد گزارش گردیده،این نسبت(به تصویر صفحه مراجعه شود)شکل 1:رشد نواحی شهری سائوپولو در سالهای 80-1930(بانک جهانی،1990).
بعنوان مثال،اگر جمعیتشهری تهران درسال 1335 با سال 1363 مقایسه شود،ملاحظهمیگردد که میزان این رشد تنها حدود3/9 برابر بوده که نسبت بهرشدفیزیکی شهر در سطح پایینی قرار دارد.
گرچه اینمسئله(تصرف فضا)بیشتر در حواشی شهرها محسوس است،با اینحال باید توجه داشت که محدود به آنها نیست بلکه منابع طبیعی و(به تصویر صفحه مراجعه شود)شکل 2:توسعه فیزیکی شهر تهران بین سالهای 1168 تا 1368 ه.
باتوجه به اینکه اغلب شهرها از دیرباز در مجاورت مستعدترین وحاصلخیزترین زمینهای کشاورزی قرار گرفتهاند،بنا بر این با توسعۀفیزیکی بیرویه،میراث غیرقابل جایگزین آنها(زمین)برای همیشه از(به تصویر صفحه مراجعه شود)شکل 3:توسعه فیزیکی شهر تبریز در بین سالهای 1298 تا 1353 ه.
از مقایسۀ رشد جمعیت شهری کشورها(توسعهیافته یا درحالتوسعه)با فضای اشغالی آنها،مشخص میگردد که به موازات رشدجمعیت،فضا نیز اشغال شده و حتی در برخی شهرها مانند تهران،بانکوک وسائوپولو(کشورهای درحال توسعه)میزان تصرف زمین ازرشد جمعیت پیشی میگیرد."