خلاصه ماشینی:
"در این رابطه گفته شده است که توسعهء شگرف اقتصادی سه دههء اخیر در آسیای جنوبشرقی ناشی از چهار عامل ذیل بوده است: 1-مقابله با گسترش اندیشههای سوسیالیستی در منطقهء پرجمعیت و استراتژیک شرق و جنوب شرقی آسیا پس از پیروزی انقلاب چین،تشکیل جمهوری تودهای کرهء شمالی و آزادی مردم ویتنام؛ 2-نیاز سرمایهء جهانی به استقرار در منطقه برای دسترسی بیواسطه به بازار عظیم آسیا؛ 3-استفاده از نیروی کار ارزان برای تولید انواع کالاهای پر مصرف؛و 4-تحکیم مبانی اقتصادی،سیاسی و نظامی امپریالیسم با تکیه بر اقتصادهای وابسته.
29 نتیجهگیری هدف مقاله حاضر پاسخگویی به این پرسش بود که علت اصلی بحران مالی جنوبشرقی آسیا چیست؟و آیا مهمترین علت یا یکی از مهمترین علل یا دستکم یکی از علل این بحران سرمایهگذاری خارجی است؟واقعیت آن است که دولت و بخش خصوصی در کشورهای آسیای جنوبشرقی به اعتبار صادرات فوق العادهای که در سالهای 1985 تا 1995 داشتهاند اقدام به اخذ وامهای کلان از منابع خارجی نمودهاند و با آغاز دوران رکود اقتصادی و تقلیل صادرات،دیگر قادر نبودهاند اصل و فرع وامهای دریافتی را مطابق پیشبینی قبلی پرداخت نمایند.
اما پرسش اینجاست که اگر سرمایهگذاری خارجی علت بدبختی کشورهای آسیای جنوب شرقی است چرا این کشورها همچنان به جلب آن تمایل نشان داده و مباهات میکنند؟در همین رابطه،دولت مالزی در شش ماه نخست سال 1998 میلادی 4/1 میلیارد دلار سرمایهگذاری خارجی در این کشور را تصویب نموده که بیشتر این سرمایه گذاریها از سوی منابعی در آمریکا؛ژاپن و تایوان انجام میشود33و کرهء جنوبی اخیرا به خارجیها اجازه داده است تا در زمینهء اسناد و حوالههای تجاری به طور آزاد سرمایهگذاری کنند."