خلاصه ماشینی:
"در واقع،وقتی ما در نحوهء ارتباطمان با دنیای خارج دچار مشکل شدیم،و زمانی که با تصور مقابله با تهاجم فرهنگی درها را خوش خیالانه به روی صوت و تصویر ماهوارهها و خطوط اینترنتی بستیم،این موضوع ساده را درنیافتیم که درها را به روی خود بستهایم و این دیوارها را فراروی حقانیت خود بر افراشتهایم و چنین شد که نه فقط فرصتهای طلایی استفاده از امکانات سختافزاری،نرمافزاری و مدیریت تکنیکی دنیای پیشرفته را به منظور بازسازی ویرانیهای جنگ از دست دادیم،بلکه با وجود حقانیت بی چون و چرا،از پذیرفتن قطعنامهء 598 سود نجستیم و به عبارت دیگر در این دنیا که به برهوتی از ناجوانمردی تبدیل شده بود،هیچ کس برادر خطابمان نکرد!آیا دیپلماتها و سیاستگذاران و برنامهریزان ما نمیدانستند که لازمهء اجرای موفق هر گونه برنامه رشد و توسعهء اقتصادی در همگام شدن با روند توسعهء جهانی امکانپذیر است؟نگارنده در مقالهای با تأکید بر اهمیت اقتصادی،سیاسی و جغرافیایی ایران نوشته است:«در جهان کنونی کمتر کشور غقب مانده از قافلهء توسعه و تکنولوژی را میتوان سراغ گرفت که به نوعی در مناسبات بینالمللی نقش مؤثری ایفا نکند.
آیا میتوان گفت که دولت پنجم و ششم جمهوری اسلامی نسبت به اهمیت این ماجرا در حل مشکلات خارجی و داخلی کشور واقف نبوده است؟آنهم در شرایطی که برای پیشبرد برنامههای توسعهء اقتصادی و ترمیم و بازسازی ویرانیهای ناشی از جنگ بیش از هر زمان دیگر نیاز به سرمایهگذاری خارجی داشته است؟استقراض از کشورهای قدرتمند اقتصادی غرب،عملا مؤید این امر است که دولت پیشین نیز به این نتیجه مهم رسیده بود که نمیتواند برای تحقق اهداف خود درهای کشور را ببندد و از تمام دنیا اظهار استغنا و بینیازی کند."