چکیده:
استراتژی فعال در مدیریت سرمایه گذاری یکی از رویکردهای مشهور در بازار سرمایه است. یکی از مشکلات این استراتژی، عدم توجه به ریسک کل پرتفوی است. در این پژوهش به منظور ارایه راه حلی برای رفع این مشکل، اثر اضافه نمودن محدودیت جدید VaR به مدل مدیریت فعال بررسی شده است. با توجه به پیچیده بودن چنین مدلی، از الگوریتم ژنتیک برای بهینه سازی استفاده شده است. برای ارزیابی و مقایسه عملکرد مدل ها، از دو معیار شارپ و نسبت بازده به VaR استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد، مدل جدید در مقایسه با مدل مدیریت فعال بدون محدودیت در VaR، به طور معناداری از عملکرد بهتری برخوردار است.
خلاصه ماشینی:
"روش پژوهش همچنانکه پیشتر نیز بیان شد، هدف اصلی این پژوهش این است که با استفاده الگوریتم ژنتیک و شاخص ارزش در معرض ریسک و وارد نمودن آن به عنوان یک محدودیت جدید در مدل مدیریت فعال ، مشکلات مربوط به بهینه سازی فعال مرتفع شود، به گونه ای که بتوان به تخصیص بهتر و مدیریت ریسک قوی تر دست یافت .
مدل عمومی به کارگرفته شده برای بهینه سازی پرتفوی فعال ، به صورت زیر است : maximize x′E subjectto: ′10 x′Vx T که در آن : x = بردار انحراف وزن ها از وزن های پرتفوی معیار E=بردار بازده مورد انتظار دارایی ها V = ماتریس واریانس -کواریانس بین بازده دارایی ها ١=بردار واحد T = واریانس خطای رهگیری که با توجه به میزان ریسک پذیری مدیران پرتفوی از قبل مشخص می شود.
همچنین ، مدل عمومی برای بهینه سازی پرتفوی فعال با محدودیت ارزش در معرض ریسک ، به صورت زیر است : maximize x′E subjectto: ′10 x′Vx T Z (q′Vq)12 q′E L − که در آن : x = بردار انحراف وزن ها از وزن های پرتفوی معیار q =بردار وزن های کل پرتفوی که از مجموع وزن های پرتفوی معیار و بردار به دست می آید E = بردار بازده مورد انتظار دارایی ها V=ماتریس واریانس –کواریانس بین بازده دارایی ها ١ = بردار واحد T=واریانس خطای رهگیری که با توجه به میزان ریسک پذیری مدیران پرتفوی از قبل مشخص می شود."