چکیده:
هدف از این مقاله، توسعه ی یک مدل برپایهی سامانهی اطلاعات مکانی، بهمنظور پاسخگویی به مسئلهی جستوجوی مسیر بهینه، برای تخلیه و انتقال سریع آسیب دیدگان حوادث ناگهانی به مناطق امن از پیش تعیینشده است. در بسیاری از حوادث، بهترین گزینه، جابهجایی افراد نجات یافته از بلایا که در منطقهی تحت تاثیر مخاطره واقع شده اند، به مناطق امن است. پس تخلیهی اضطراری، از نخستین مراحل مدیریت بحران بهشمار میرود که باید در کمترین زمان ممکن انجام شود. چالش اصلی در مدیریت تخلیهی اضطراری، هدایت مردم در مسیرهای بهینه برای دستیابی به مناطق امن مورد نظر است. از این رو، بهدلیل لزوم سرعت در تخلیهی منطقهی تحت خطر، وجود یک طرح مسیریابی بهینه و کارآمد، بسیار ارزشمند است. مدل پایه برای مسیریابی بهینه در این پژوهش، دایجسترا است که با مقید شدن به پاره ای شرایط خاص، برای حادثهی زلزله بهینه شده است. از آنجاکه فرایند مسیریابی برای تخلیهی اضطراری آسیبدیدگان می بایست بهکرات (برابر حاصل ضرب تعداد بلوک های ساختمانی در تعداد نواحی امن مربوطه) انجام پذیرد، مهم ترین ویژگی الگوریتم پیشنهادی سرعت بالای آن است. قابلیت و سرعت روش پیشنهادی، در یک شبکهی مجازی شبیه سازیشده و همچنین در یک شبکهی واقعی معابر شهری واقع در منطقهی 7 شهرداری تهران، مورد آزمون قرار گرفته است. آزمایشهای انجام شده حاکی از آن است که برای تعیین مسیر بهینه در یک شبکهی واقعی شهری با 432 گره بلوک ساختمانی، 11 گره ناحیهی امن و تعداد 1189 یال، تنها نیاز به زمانی در حدود 90 ثانیه است. قابلیت جستوجوی چند مقصدی مدل در یک بار اجرای آن، از دیگر ویژگی های روش پیشنهادی است.
خلاصه ماشینی:
"100-83 مسیریابی بهینه در محیط SIG برای تخلیهی اضطراری آسیبدیدگان ازحوادث ناگهانی محمد طالعی{o*o}-استادیار دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی،تهران محمد سعادت سرشت-استادیار دانشگاه تهران علی منصوریان-استادیار دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی،تهران سمیه احمدیان-کارشناس ارشد مهندسی سیستمهای اطلاعات مکانی،دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی،تهران پذیرش مقاله:1389/10/22 تأیید نهایی:1390/11/5 چکیده {IBهدف از این مقاله،توسعهی یک مدل برپایهی سامانهی اطلاعات مکانی،به منظور پاسخگوییبه مسئلهی جستوجوی مسیر بهینه،برای تخلیه و انتقال سریع آسیبدیدگان حوادث ناگهانیبه مناطق امن از پیش تعیینشده است.
الگوریتم پیشنهادی برای تعیین مسیر بهینه،باید ویژگیهای زیرا راداشته باشد: *سرعت بالا برای تعیین سریع مسیر بهینه بین بلوکهای ساختمانی و نواحی امن،از میان مسیرهای ممکن؛ *تعیین مسیر بهینهی سراسری{o3o}برای دستیابی به مسیری با کمترین هزینهی آمدوشد و شناسایی و اجتناب ازمسیرهای بهینهی موضعی{o4o}؛ *انتخاب مسیرهای بهینه از یک نقطهی شروع(محل آسیبدیدگان)به تمام مناطق امن،در یکبار اجرای روش؛ *مسیریابی بهینه در یک شبکهی جهتدار حمل و نقل شهری و دارای وزن،مبتنی بر هزینهی سفر بین هر دونقطه از شبکه.
این امر نشان میدهد که در عملیاتتخلیهی اضطراری هر بلوک ساختمانی،باید چندین مسیر بهینه تا نواحی امن مجاور پیشنهاد شود تا در صورت مسدودشدن یک مسیر،مسیر دیگر مورد استفاده قرار گیرد،بنابراین،کارایی الگوریتم بسیار مناسب است.
اعمال این قیود،سبب افزایش کارایی الگوریتم جستوجوی مسیر بهینه شده،بهگونهای که براساس آزمونهایانجام شده،میتوان مسیرهای بهینهی مورد نیاز در مسئلهی اسکان موقت را برای شهری با 10000 بلوک ساختمانی،به کمک پردازشگری مناسب،در چند ساعت به انجام رسانید.
lliH-warGcM dna sserP TIM,noitcidE dnoceS,smhtiroglA ot noitcudortnI,mhtiroglA noitaucavE desab-enaL roF ledoM wolF krowteN A,3002,."