چکیده:
هدف از این مطالعه، آزمون تأثیر اجزای الگوی سه عاملی فاما و فرنچ1 در بورس تهران است. برای این منظور، شش سبد سهام برحسب اندازه و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار بر اساس616 سهم برای مجموع سالهای 1388-1383 تشکیل شد. نتایج نشان داد که عوامل بتا، اندازه و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار بر بازده سبد سهام تأثیر معنیداری دارند. به الگوی قیمتگذاری دارایی سرمایه ای2، دو عامل اندازه شرکت و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار اضافه شد و به افزایش ضریب تعیین3 منجر شد. این بدان معنی است که الگو سه عاملی درصد بیشتری از پراکندگی بازده سبد سهام را نسبت به الگوی تک عاملی توضیح میدهد. هر دو عامل اندازه و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار، به تنهایی درصد قابل توجهی از پراکندگی بازده سبد سهام را توضیح میدهند و ضرایب تعیین آنها از نظر آماری معنیدار است.
خلاصه ماشینی:
"اما فاما و فرنچ (1992) براساس یافتههای پژوهش خود، الگوی قیمتگذاری دارایی سرمایهای را مورد انتقاد قرار داده و مدعی شدند وقتی که فقط از عامل بتا استفاده شود، آنگاه این عامل به تنهایی نمیتواند پراکندگی بازده سبد سهام را بخوبی توضیح دهد؛ بنابراین، مدعی شدند که قیمتگذاری دارایی سرمایهای قابل اتکا نیست؛ زیرا وقتی عامل دوم یعنی اندازه شرکت وارد الگو میشود؛ نقش بتا در توجیه پراکندگی بازده سهام کاهش مییابد؛ همچنین آنها عامل سوم یعنی نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار را به عنوان متغیر مستقل وارد الگو کردند و متوجه شدند که نقش عامل بتا بشدت کاهش مییابد؛ از این رو به این نتیجه رسیدند که الگوی سه عاملی، بهتر از الگوی تک عاملی پراکندگی بازده سبدهای سهام را توضیح میدهد.
The relationship between return and market value of common stock, Journal of Finance Economics, Vol. 9, No. 1, pp.
The relationship between size and book – to – market equity ratio, earning price ratio and return for the Hong Kong Stock, Global Finance Journal, Vol. 13, pp."