چکیده:
کارآفرینی ریشه ای به درازای تاریخ بشر دارد. با این وجود توجه آکادمیک به مفاهیم ایـن دانش سابقه ی چندانی ندارد. یکی از مسائل مطرح در این حوزه ، جایگاه آموزش کارآفرینی و از جمله مسائل مطرح درباره این آموزش ها نحوه ی ارزیابی اثربخشی آن ها است . با وجود تحقیقات متنوعی که در حوزه ی مزبور انجام شده و الگوهای متنوعی که در این زمینه ارائه شده اند، هنـوز یک اجماع جهانی در این باره حاصل نشده است . به همین دلیل تحقیق درباره ی آن هم چنان ادامه دارد. در این پژوهش پس از بیان تاریخچه و کلیات علم کارآفرینی ، به بحث درباره برنامـه هـای آموزشی به عنوان یکی از راه کارهای توسعه و ترویج کارآفرینی پرداخته شده و اهداف مطـرح در آموزش آن و نحوه ی ارزیابی تاثیر برنامه ی آموزشی در مطابقت با اهداف مزبور مرور شده و در نهایت برنامه آموزش کارآفرینی وزارت کار و امور اجتماعی در قالب یک مطالعه ی موردی ، از منظر تاثیر بر رفتارهای کارآفرینانه بررسی شده است .
Entrepreneurship، as a general concept، has a history since time immemorial. However، theoretically this concept has recently been explored as an academic disipline whereby various research programs have been conducted on the positioning of entrepreneurship education and effectiveness of the study materials. So far some models have been presented by researchers، but far from reaching a global consensus in this field. Still، challenging investigations are moving in a direction to reach adaptability.
This paper first starts with the historical background of entrepreneurship and then introduces some guidelines for promotion and extension of entrepreneurial knowledge and skills. Additionally the objectives of entrepreneurship education are discussed along with a model which is employed to assess the effectiveness of entrepreneurial instruction. Lastly، a case study is introduced on the back of the training programs of the Ministry of Labor and Social Affairs to survey their impact on the entrepreneurial behavior.
خلاصه ماشینی:
در این پژوهش پس از بیان تاریخچه و کلیات علم کارآفرینی ، به بحث درباره برنامـه هـای آموزشی به عنوان یکی از راه کارهای توسعه و ترویج کارآفرینی پرداخته شده و اهداف مطـرح در آموزش آن و نحوه ی ارزیابی تأثیر برنامه ی آموزشی در مطابقت با اهداف مزبور مرور شده و در نهایت برنامه آموزش کارآفرینی وزارت کار و امور اجتماعی در قالب یک مطالعه ی موردی ، از منظر تأثیر بر رفتارهای کارآفرینانه بررسی شده است .
در واقع ، این نوع آموزش ، فعالیتی به حساب می آید که از آن برای انتقال دانش و اطلاعات مورد نیاز برای راه اندازی و اداره ی کسب و کار استفاده مـی شـود و افـزایش ، بهبـود و توسعه ی نگرش ها، مهارت ها و توانایی های افراد غیر کارآفرین را در پی خواهد داشـت (ذبیحی و مقدسی ، ١٣٨٥، ص١٦٠).
در این بخش الگویی به منظور ارزیابی تأثیر آموزش بر بروز رفتارهای کارآفرینانـه ارائه شده و سپس نتایج آن در قالب یک مطالعـه ی مـوردی بـر شـرکت کننـدگان در دوره های آموزش کارآفرینی وزارت و کار و امور اجتماعی تشریح می شود.
با توجه به این که در سطح جامعه به طور طبیعی ، احتمال بروز رفتارهای کارآفرینانه وجود دارد، هم زمان با بررسی نمونه ، نسبت به بررسی و مطالعه ی گروهی تحـت عنـوان گروه کنترل اقدام کرده کـه شـامل گروهـی از متقاضـیان اسـت کـه بـا توجـه بـه محدودیت های مختلف در دوره های آموزشی شرکت داده نشده اند.