خلاصه ماشینی:
"نخستین مرحلهء این فرایند به خوبی درک شده و با آنکه دشوار است،به سرانجام رساندنش بیرون از حد توان ایالات متحده و جامعهء گستردهتر بینالمللی نیست(سازمان مسئول توسعهء بینالمللی در ایالات متحده،پیشینهای ناهمگون در ترغیب توسعهء درازمدت اقتصادی دارد،ولی در زمینهء ارائه کمکهای اقتصادی به نسبت خوب عمل کرده است).
ناکامی در پیشبینی رویهمرفته چه درسهای درازمدتی میتوانیم از تجربهء آمریکا در روند بازسازی عراق بیاموزیم؟دولت بوش به علت کوتاهی در برنامهریزی مناسب برای دوران پس از جنگ،سخت مورد انتقاد قرار گرفته است؛ولی باید در نظر داشته باشیم که دولتسازی فینفسه دشوار است.
مهمترین اشتباهات دولت بوش در زمینهء برنامهریزی این بود که سازمان بازسازی دوران پس از جنگ را در آخرین لحظه ایجاد کرد،اختیارات کافی به آن نداد و آن را زیر نظر پنتاگون قرار داد که نمیتوانست به خوبی از پس اینگونه کارها برآید.
زیرا رئیس جمهور بوش آشکارا اعلام کرده بود که قطع نظر از موافقت یا مخالفت جامعهء بینالمللی،به عراق حمله خواهد کرد؛برای فرستادن نیروی نظامی به خلیج فارس نیز منتظر موافقت سازمان ملل متحد نشد -کاری که بسان برنامههای قطار فن مولتکه (Von Moltke) در 1914 به سختی قابل بازگشت بود.
جای این مدیر میتواند در هر یک از سازمانهای ذیربط دولتی باشد،هرچند با عنایت به ظرافتی که در روابط درون سازمانی وجود دارد،کاخ سفید منطقیترین محل برای فعالیت این مدیر خواهد بود(از هنگامی که روشن شد سپردن سرپرستی کارهای مربوط به بازسازی عراق به پنتاگون نادرست بوده است،کارکنان کاخ سفید در اکتبر 2003 برای پس گرفتن اختیارات در این زمینه به تلاش پرداختند)."