خلاصه ماشینی:
«در مورد بعضی نواحی که هم از لحاظ اقتصادی و هم از لحاظ اجتماعی خیلی عقب تر از سایر نواحی مملکت میباشند ممکن است به علل سیاسی و نه صرفا بمنظور حد اکثر بهره- برداری از سرمایهگذاری تصیماتی برای بهبود وضع آنها اتخاذ گردد و این موضوع یک عامل مهم در تنظیم و اجرای برنامههای ناحیهای در ایران بوده است زیرا چنانچه فقط افزایش سریع درامد و رفاه کشور بطور کلی موردنظر بود منابع مالی و اعتباری که به برنامههای عمران ناحیهای اختصاص داده شده بدینترتیب صرف نمیشد1 » برای اجرای برنامههای عمران منطقهای چون در خود آن نواحی کادر اداری ورزیده و مجهزی وجود نداشت و دستگاههای دولتی موجود هم تحرک و سرعت کافی برای انجام طرحهای وسیع را نداشتند تشکیل سازمان کار آزمودهای با کمک موسسات متخصص خارجی ضروری مینمود.
یکی از علل آنکه دهقانان ویس علیرغم وضع اجتماعی نامناسب خود و بهرهکشی مؤسسات از آنان از نظر اقتصادی چندان در مضیقه نیستند این است که 12300 هکتار زمین زراعی ویس بین 400 خانوار صاحب نسق تقسیم شده است بطوریکه بهر خانوار در حدود 30 هکتار زمین میرسد و این تناسب با مقایسه با غالب نقاط ایران و حد متوسط واحدهای بهرهبرداری زراعی در تمام ایران که بین 6 تا 7 هکتار است فوق العاده بنظر میرسد چنانچه در نتیجۀ تحول فنی در کشت و تبدیل کشت دیم به آبی و تبدیل زمینهای زیر کشت گندم و جو به صیفیکاری و سایر کشتهای پردرامد و از بین بردن آیش بازده هر هکتار زمین افزایش یابد آیندۀ روشنی را میتوان برای زارعین ویسی پیشبینی کرد خاصه اگر اصلاحات ارضی در آنجا بشکل قاطعی نیز عملی شود.